Çileli her aşama
Çıkar mıyım akşama
Ustam inan yaşama
Hevesim kalmadı be.
Bir dostla oturmaya
Hatır, gönül sormaya
Pembe hayal kurmaya
Hevesim kalmadı be.
Sorma yaşadık güya
Mutluluk oldu rüya
Sizin olsun bu dünya
Hevesim kalmadı be.
İmkanı yok güleyim
Suçum ne, ne bileyim
Bırakın da öleyim
Hevesim kalmadı be.
İsmail MALATYA git
Gülmedin Allah şahit
Ömrüm biteceksen bit
Hevesim kalmadı be.
İSMAİL MALATYA
İsmail MALATYA Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
YAĞMURUM DİNMEZ
Bu yalnızlık içime sinmez
Çok kırdı beni kıymet bilmez
Dertlerim yığın yığın Ustam
Bulut olsam yağmurum dinmez.
Dertle geçti güzel çağlarım
Bu yüzden kar kaplı dağlarım
Dokunma be Ustam, ağlarım
Bulut olsam yağmurum dinmez.
İSMAİL MALATYA
İsmail MALATYA
Vatan değdi ayağım, senin dört bir yanına
Doldu gözüm, sarsıldım, uğrayınca Van'ına
Baykuşlar yuva yapmış, obasına, damına
Boşaltmışlar şehri, batıya gitmiş çoğu
Virane olmuş, virane, şu cennet doğu.
Dedim "Nedendir, gurbete bu anlamsız gidiş
Ana, babayı, eşi, çocukları terk ediş?"
Dedi "Sanma keyfimden, aradığım bir tek iş"
Erciş'in, Gevaş'ın batıya gitmiş çoğu
Virane olmuş, virane şu cennet doğu.
Susmadı, anlattı; gör bu göç nice başlamış
Çok eskiden, dedeleri ölünce başlamış
Sekiz oğul bir dönümü bölünce başlamış
Saray'ın, Özalp'in batıya gitmiş çoğu
Virane olmuş, virane şu cennet doğu.
İSMAİL MALATYA
İsmail MALATYA
Alimleri,mürşitleri,
Evliyaları,yiğitleri,
Mevlanaları,Yunusları,
Kültürü ile zengin Anadolu'nun
Mütevazi bir kasabasında
Törelerine bağlı bir ailenin
Tekne kazıntısı evladı olarak
Hıçkıra hıçkıra geldim dünyaya,
Her Anadolu çocuğu gibi.
Her Anadolu çocuğu gibi,
Ben de höllüklere belendim
Toprağın sıcaklığını,
Damarlarımdaki kanda,
İliklerimin her zerresinde
Titreyerek hissettim.
Benim de pantolonum yamalı,
Ayakkabılarım lastikti.
Şekillendirilmiş petrol ürünü
Oyuncakları bilmezdim ben;
Ağlayan bebekleri,
Ateş alan silahları.
Şeker pancarının kökündendi,
Benim arabam,trenim.
Katar katar dizerdim onları
Dünyalar olurdu benim.
Çamurdandı bütün oyuncaklarım,
Kendim şekillendirirdim onları,
Bütün hünerlerimi sergilerdim,
Oyun arkadaşlarıma.
Yumurta satıp aldım kalemimi,
Her Anadolu çocuğu gibi;
Bir bakraç yoğurt sattım
Kitap için,defter için.
Yattığımda şükrederdim Allah'a;
Anadolu'nun elektriksiz,okulsuz,
Hatta susuz,yolsuz...
Kırsalında doğanlardan daha şanslı olduğum için
Okuluma gidip geliyordum;aslanlar gibi.
Yavan yemek de yesem,
Yamalı da gezsem
Aç değildim,çıplak değildim.
İlim deryasından içiyordum yudum yudum.
Geceleri huzurlu uyuyordum
Aferin aldığım zaman,
Pekiyi aldığım zaman,
Öğretmen başımı okşadığı zaman.
Yaz tatillerinde yardım ederdim babama;
Tarlada,
Harmanda.
Akşama kadar çeker dururdum
Gavur ölüsü gibi tırmığı
On dönümlük yamaç tarlada.
Her yanım tutmaz olurdu,
Akşam eve geldiğimde
Kıvrılırdım hemen bir köşeye.
Sabah kalkardım;
Yine dinç,
Yine çakı gibi,
Yine arslan gibi,
Her Anadolu çocuğu gibi.
Hayvanat bahçem,evimizin bahçesi,
Oyun alanım,harman,
Lunaparkım orman,
Yüzme havuzum ırmaktı.
Her şeyim doğaldı benim;
Her şeyim,
Beşiğim doğaldı,
Kaşığım doğaldı,
Karekterim doğaldı,
Aşığım doğaldı,
Her Anadolu çocuğu gibi.
İSMAİL MALATYA
İsmail MALATYA