Hoşgeldin... Şiiri

Suçsuz Çocuklar

Somali’den olur musun deseler

Bir dilim ekmeği çok görseler

Suçsuz çocuklar açlıktan ölürken

İnsanlar biraz empati etseler



Hayalini kursan ekmek ve suyun

Etrafına baksan toprak ve zulüm

Kaldırsan ellerini yok ki yardım kolun

Büyük bir azaba kapılır mı ki ruhun



Sekiz bin çocuğa uzat artık kolunu

Zulüm içinde beklediler yardım yolunu

Paylaşır mısın artık bir bardak suyunu

Bozmuş seni bu kahpe dünyanın oyunu



Yardım etmezsen sekiz bin çocuk ölecek

Gelecek nesil seni suçlu bilecek

Çorbasıdır onların çimen ve böcek

Bu ruhsuzluğun bedelini kim ödeyecek?

Ramazan Bilgin ÇELİK

Ayrılma Sevgilim...

Geceler uzayıp, yollar daralsa

Zorluklar çoğalıp, Işıklar kaybolsa

Tüm evren bile bu aşka karşı çıksa

Yüreğim katlanmaz ayrılma sevgilim



İnsanlar karşı çıkarak bin türlü eza yapsa

Gökten taşlar yağdırarak yok etmeye çalışsa

Ağaçlar kalem deniz mürekkep bu zulmü anlatsa

Cehennem bile arkadaş sayılır ayrılma sevgilim



Kalbinde bir tane sevgi tohumu kalsa

Yaşadığın her şey sana azap olsa

Ben liseli sen üniversiteli de kalsa

Ruhum azap çeker ayrılma sevgilim



Rüzgar denize küsüp artık esmese

Arılar bal yapmaktan vazgeçse

Kıyamet kopup dünya ters de devrilse

Kor ateşlerde yanarım ayrılma sevgilim

Ramazan Bilgin ÇELİK

Hoşgeldin...

Hoşgeldin...

Ruhuma, kanıma, canıma

Yaşadığım sensiz hayatıma

Karanlıklardan aydınlığa

Kalbimin en özel mekanına

Hoşgeldin...



Hoşgeldin...

Seni bekleyen kırlara,ırmaklara

Sensiz yağmam diyen karlara

Bu sonum olur diyen dağlara

Sensiz akmam diyen nurlara

Hoşgeldin...



Hoşgeldin

Aşklarla dolu mehtaplara,kumsallara

Onsuz esmem diyen rüzgarlara

Meleğimi istiyorum diyen çocuklara

Fakir ama gururlu hayatıma,

Hoşgeldin...



Hoşgeldin

Yokluğunda kararan dünyama

Dayanamayıp akan duygularıma

Onsuz akmam diyen ırmaklara

Tarihime,şiirime,şerefime,

hoşgeldin...

Ramazan Bilgin ÇELİK