Attım sevdanın, pasını
Bıraktım artık, yasını.
Değmez bazılarına.
Ver tarağını, tasını.
Sevdimcilik, oynayanlar.
Bunu evcilik, sananlar.
Kalbe, giremezler ki hiç.
Aşkı sözde, yaşayanlar.
İner gözden, kalbe aşklar.
Gerçek sevda, böyle başlar.
Diğer türlü, yalan olur.
Gözden düşer, acı yaşlar.
Canım dese, pek inanma.
Balım dese, sana, kanma.
Eğer kalpten, sevmiyorsa.
Sana, aşık oldu, sanma.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Geçti dört mevsim.
Geldi yalancı bahar.
Senle yaşadığımız.
Nice anılar var.
Sevmekti insanca.
Tek istediğim.
Gülmekti doyasıya.
Hep beklediğim.
Sevmedin beni sen.
Güldürmedin yüzümü.
Seven böyle olur mu.
Açtın şimdi gözümü.
Ettiğini bulasın.
Ahım ile yanasın.
Sanma sana kar kalır.
Hep sevgisiz kalasın.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Bu dağlar, karlı dağlar.
Yardan ayrılan ağlar.
Yar yemenisin bağlar.
Bize değmesin gözler.
Bu dağlar yüce olur.
Seven sevdiğin bulur.
Kavuşursak hasretlik.
Hemencecik son bulur.
Yol ver dağlar geçeyim.
Yara çiçek seçeyim.
Onu görünce birden.
Kendimden vazgeçeyim.
Mesut YÜKSEL
Mesut YÜKSEL
Her on Kasım'da, sanki bir ülke yıkılır.
Bir ulus, hatırlar liderini, üzülür.
Hemen, yeni bir umut, yeşerir gönülde.
Bir çiçek, açar gibi, sevgi çölünde.
Her on Kasım'da, yükselir, saygı ve minnet.
Ah!, Gelsen, biraz da, seni özlesin, cennet.
Yolun, yolumuzdur, bizler yürüyeceğiz.
Aksini düşünenler, geçirse de cinnet.
Her on Kasım'da, kasımpatılar, hep ölür.
Yeni çiçekler açar, evrilen biçimde.
O sonsuz acımız, yüreklere gömülür.
Yeni neferler çıkar, devrimler içinde.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL