İlk çağlardan, bu zamanlara kadar.
Evreni araştırdı, filozoflar.
Neden ve niçin diye, hep sordular.
Neden yok oldu birden, dinazorlar?
Diojen, Sokrates, Aristolatales.
Anaksimenes, Pisagor, Thales.
Bütün düşünürler, sorguladılar.
Görmediler şüpheciliği, abes.
İnsanlar, neden dünyada var oldu?
Bazıları bu rüyada, kayboldu.
Hepsi övdü, insani erdemleri.
Bazısı, da bu davaya, baş koydu.
Bilgi en kıymetli, değer sayıldı.
İnsanoğlu, bu tespite bayıldı.
Yıllarca bilginin, peşinden koştu.
Bilgiler, bütün evrene yayıldı.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Yanlış yollardan gitme.
Gör artık, hakikati.
Seni, günaha itme.
Bozma hiç itikatı.
Sen ne arar durursun?
Doğru yol rabbindedir.
Hedefi tam vurursun.
Aradığın gönlündedir.
Rabbin hep bekler seni.
Her zaman, tam hazır ol.
Aşkla doldur bedeni.
Düşkünlere, Hızır ol.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Tam işler rayına, oturdu derken
Oldu mu, bu bak şimdi?erken erken.
O büyük aşkımıza, neler oldu?
Sana olan sevgim, devam ederken.
Mutluluktan uçmaya, ben adayken.
Ah! seni görmeden, hiç yapamazken.
Nereden çıktı şimdi, bu ayrılık?
Böyle olacağına, inanmazken.
Bütün bunlar, yaşanmadan, az önce.
Kaldım bak karşında, yine öylece.
Senin yanına, sevinçle gelince.
Seni çok seviyorum diyecektim...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Bütün dünya, hep senin olsa ki; ne kalır?
Hazineleri biriktirsen, bak ne alır?
Aldığın nefes, ne eksilir, ne azalır.
İnsan gibi, insan olmazsan, sen ne yazar?
Kalpleri kırıp, etrafını incittiysen.
Muhtaç insanları, terkedip te gittiysen.
El uzatanları, uçuruma ittiysen.
İnsanlığın, her gün, yok olur, azar azar.
Sevmek ve sevilmek nedir?hiç bilmiyorsan.
Aşkın, cesaretine, hiç inanmıyorsan.
Gönle girmek yerine, ordan çıkıyorsan.
İnsanlık bak, her gün, senin kuyunu kazar.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL