İnsanmı Kalmış...
Yürekten seven insan görmedim
Baksana arkadaş insan mı kalmış
Gülmedi kaderim bana gülmedim
Yüzümü güldürecek insan mı kalmış
Hep ağladım ben köşe başında
Sanmayın ihtiyar otuz üç yaşında
Saçları beyaz aklar saçında
Gençliğim gibi insan mı kalmış
Keşke yıllarca çocuk kalsaydım
Çamurla oynayan çocuk olsaydım
Kederle değil mutluluk dolsaydım
Artık mutlu edecek insan mı kalmış
Sözlerim keder kusura bakmayın
Patlamaya hazırım kibrit çakmayın
Yeter şu şair Mehmet'i yakmayın
Bu dünyada yanmayan insan mı kalmış
Kimi çileyle kibritsiz yanar
Yüzleri gülse de içi kan ağlar
Zengin yer içer keyfine bakar
Söyle vicdanlı insan mı kalmış
Ölsem mezara koyanım olmaz
Sanmayın bu hayat beni de yormaz
Ölsem ardımdan dua edenim olmaz
Bana dua eden insan mı kalmış...
Kederli Şair Mehmet 23
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Uyuz
Bir güzel gördüm karşımda.
Her gün kaldı aklımda.
Dedim biraz yanımda durunuz.
Hadi git dedi uyuz.
Sevdim seni dedim tutsun dedim elimi.
Dedi koparırım dilini.
Çabuk dedi toz olunuz.
Arkana bakma dedi uyuz.
Dedim hayran oldum sana.
Süt çocuğu gördü git dedi anana.
Yürüyelim dedim nereye yolunuz.
Senin yolun ters dedi uyuz.
Dedim güzeldir sevmek sevilmek.
Dedi sevmek çok ister emek.
Aşk dedim değildir ucuz.
Sonunda anladım sensin dedim uyuz.
Gelir diye yolunu gözledim.
Sonunda geldi dedi bende sevdim.
Şimdi ikimizde geceler uykusuz.
Kaşıntı tutu ikimizde olduk şimdi uyuz.
Cansu ela
İsimsiz
Yaralı Kalp
Terketme dediler bana
Bulunduğun kapıdan çıkıp
Etrafı çevreleyen tepeleri aşıp
Sılada göz yaşlı yar koma
Şu yaralı kalbim için.
Bir kuşun kanatları altında
Sığınmış bir yavru gibi
Sıcaklığını duymak
Bir özlemdi hep
Şu yaralı kalbim için.
Dünyanın hekimlerini getirdiler
Merhem sürdüler
Binbir çiçekten elde edilmiş
Yine de çare olmadı
Şu yaralı kalbim için.
Bilirim sen de dermak olmak istersin
Aklından geçenleri de bilirim
Yine de gururuna yenik düşersin
Ne olur bir kez gülümse
Şu yaralı kalbim için.
Kolay kolay verilmiyor son nefesler
Bir tahtanın üzerine konulduğunda
Bir fidan gibi toprağa gömüldüğünde
Bir tas su dökmeyecek misin
Şu yaralı gönlüm için.
İsimsiz
Senden Öğrendim Hocam...
Anamdan babamdan gördüm sevgiyi
Sevmeyi sevilmeyi senden öğrendim
Al kalemi adını yaz dedin
Okumayı yazmayı senden öğrendim
Bak şair oldum sensizim hocam
Şiirler yazardım buğuluydu cam
Ne akrabam destek oldu nede amcam
Düşüp de kalkmayı senden öğrendim
Suçum olurdu bana kızardın
Bazen tahtaya yazı yazardın
Sen melek gibi bir insandın
İnsanı insanlığı senden öğrendim
Bir yol çizmiştin yürü dedin
Hakkını helal et çok emek verdin
Haramı helali bil hep derdin
Haklıyı haksızı senden öğrendim
Unutmam seni ömür boyunca
Sarılsaydım sana keşke doyunca
İzin belirsiz mezun olunca
Hayat imtihanmış senden öğrendim...
Kederli Şair Mehmet 23
İsimsiz
