Zamanı durduruyor bakışların.
Anı yaşamak ta izafidir.
Bir fizik sorusu, aslında bu.
Ancak, aşk denklemine dönüştü seninle.
Varlığın, anlam katıyor ruhuma.
Yokluğun ise kahr-u perişan zamanlar...
Sen, beni ben yaptığın için.
Ben, bedende, ben olamıyorum.
Bir hiçlik kumsalında güneşleniyorum.
O sıcacık gülüşünle.
Ayak izlerini takip ediyorum.
Aşk sahillerinde...
Sen ve ben, mutlu bir masalda.
Ve bu masalda gerçeğe evrilen bir aşk.
Tüm gerçeklerin, yarı gerçek olduğu...
Zamanın kırıldığı an.
İşte o an...
Yokoluşun başlangıcı...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Geceler, bak sanki, siyah bir yorgan.
Bilmeliyiz, bu vakitte, yol yordam.
İnsan, kendiyle, baş başa kalıyor.
Yalnızlık boynumda, yağlı bir urgan.
Ne içerledim, ne içselleştirdim.
Dört duvar, yoldaş oldu, gecelerde.
Yalnızlığımı, kişiselleştirdim.
Anlattım, şiirde ve hecelerde.
Geceler, yalnızların, tek dostudur.
Karanlıklar, örter mi günahları?
Yalnızlığın, iyilere kastıdır.
Tutar mı, acı çekenin, ahları?
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Bakın ahali, şiir sokakta!
Edebiyat yazılı, duvarda.
Sokaklarda herkes, şair olmuş.
Hayat felsefesini, okumuş.
Duvarlar olmuş, defter sayfası.
Kim ola ki, bu bu yazar tayfası?
Bakın ahali, şiir sokakta!
Hayat şiirde ,edebiyatta!
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Adeta, sadakatin dibisin.
İnatta hiç, rakipsiz gibisin.
Sanat, edebiyat, hep sendedir.
On parmak, on marifet birisin.
Siyahı ve karayı seversin.
Yalanı, dolanı hiç sevmezsin.
İş kolik derler, genelde sana.
İşleri hiç, geri çevirmezsin.
Neden oğlak burcu tanımadın?
Aşkta sadakati yaşamadın?
Espri neşe, hep onda olur.
Karizma gelende onu bulur.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL