Kamu Binalarına
O eskimiş, soğuk ve dev binalar.
Yılların yükünü, hep taşıyorlar.
Elli yıllık, yada, daha fazlası.
İçerde memurlar, çalışıyorlar.
Merdivenler, uzar gider, üst kata.
Dosyalar var, hep üst üste, alt alta.
Numaratör var, al sıranı ordan.
Umarım memurlar, yapmaz bir hata.
Kimbilir kaç kişi, emekli oldu.
Kimbilir kaç kişi, çalıştı durdu.
O taş ve soğuk, kamu binaları.
Memurun, yurttaşın, adresi oldu.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Cesur Yürek
Korkunun ecele faydası yok!
Evet evet, sana söylüyorum!
Bir ömür, arayarak mı geçirecek?
Gerçek aşkı yüreğin?
Bir merhaba ile, başlar herşey.
Yada, cesur olmakla.
Sanal yada gerçek.
Sandığını yaşarsın, bu hayatta.
Dokunmak istediğin, sana bir adım.
Yanındakiler ise, bazen çok uzak.
Sevgin, içinde iken parlamaz.
İşlenirse, elmas değer görür.
Hep başkasından beklersen ilk adımı.
Zaman bize, engelleri koyuverir.
Sen, göster yüreğindeki cesareti
Son bulsun artık, aşkın esareti.
Hayatta, ya bir kez bulursun, yada hiç...
Ne istersen, onu yaşarsın...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Metamorfoz
Bir sır var, bir gizem..
Gece, karanlık düğümlere bağlanmış...
Çözülmeyi bekliyor...
Bir gülüş var, bir sevinç...
Toprak, daha bir toprak kokuyor.
Bahar, daha bir çiçek...
Kımıldandı hep bir, börtü böcek.
Kuşlar, sevinçle kanat çırpıyor...
Geçerken, selam veriyorlar şehre.
Tarihin, defteri kalemi hazır, not tutuyor.
Yazıyor zamanı, miras bırakır gibi, yüzyıllara...
Güneş farklı parlıyor, her zamankinden.
Çoşkular, daha bir coşkulu.
Sevinçler, büyüdükçe büyüyor...
Karanlık, yetişmeye çalışsa da aydınlığa...
Hep yok oluyor, aydınlıkta...
Bir derin, düşünceye dalıyor, Baş Komutan...
İleri! diyor, tüm askerlere..
Dağ dağ, ordular kuşatıyor, bu şehri....
Her biri, bir ışık olan askerler...
Yok ediyorlar, karanlıkları.
Çağlar ötesine gidiyorlar...
Ardından koşturuyor, karanlığın askerleri...
Lakin çok geç...
Bir kere doğdu güneş, kırıldı zincirler...
Uygarlığa açıldı bütün yollar.
Başkomutan mağrur, onurlu..
Herkes bir nefer...
Karanlıklar, kuytuda, pusuda...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Dertlere İçiyorum
Gün batıyor, efkar çöktü içime.
Kahbe felek, vurdun yine sineme.
Ağladım bu gece, kötü kaderime.
Sen doldur, ben içeyim kimene?
Doldur saki, kadehi doldur da içeyim.
Sarhoş oldukça kendimden geçeyim.
Ağladıkça dertlerimi seçeyim.
Sen doldur, ben içeyim kimene?
Bu gece efkarlı bir şarkı söyle.
Ne yaparsın kem kaderim böyle.
Gel sende üzgün durma öyle.
Sen doldur, ben içeyim kimene?
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
