Diyeceksin, duygu ne onlarda ne arıyor?
Hemen cevap vereyim çok şey var gizleniyor...
Çünkü çıkarım sevgi çıkarım merhamettir,
Çıkarım Rab rızası çıkarım iyiliktir...
Bu yüzden inkâr etmez onların ruhlarını,
Duygu denilen huyu ve davranışlarını...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Torpillerden Bir Çocuk Daha Kör Olmuştu
Her bayram sabahları tahmin edebiliriz,
Biz bol bol uyarsak da tehdit edilmekteyiz…
Dinleyen de olmadı her birisi satıldı,
Çatapatlar, torpiller atıldı, patlatıldı…
Bayram bittiğindeyse dediler satılmasın,
Kapsüller, maytaplar ve torpiller yasaklansın!
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Ev sebze meyve dolmuş yarısı çöpe gider,
Adam kâr etsin derken şahsım tükenir biter…
Başka müşterisi yok bizlere güvenmekte,
Kazansın istiyorken sabrımız tükenmekte…
Önce komşularıma dedik, siz şunu alın,
Siz şu on kilo narı siz de şunları alın…
Demek istemiyoruz al bu parayı geçin,
Kalsın sebzen ve meyven bize israf ettirttin…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Eskiciden, Yeni Büro Sandalyesi
Konu evime gelen sandalye hikâyesi,
Eskiciden alınmış bir büro sandalyesi...
Düzen yoksunluğundan dert içerisindeydim,
Sıkıntılarımızla usul bilmemekteyim...
Bu yüzden bel, boyun, sırt, göğüste, ağrılarım,
Kollarım, dirseklerim ve ayak tabanlarım...
Her birisinde fıtık romatizma kökenli,
Astım, tansiyon, derken yaşarım ürkek hâlli...
Davranışım sevilmez saygım eksilmese de,
Hoşgörüm hâlâ sonsuz şahsımız itilse de...
Sıkıntımın bir kısmı hep duruş bozukluğu,
Odamın düzensizliği, imkân yoksunluğu...
Ya verilmiş ilaçlar şifa sağlamıyorlar,
Zehirlenmiş gibiyim ruhsatlı hastalıklar...
Evin biçimsizliği kedilerin çokluğu,
Şükür ev sahibim vermez huzursuzluğu...
Bugün yine meşguldüm yatak, yorgan yıkadım,
Etrafı, temizledim, sonra yorgan kapladım...
Odamı düzenledim, ekran karşıma geldi,
Hiçbiri hakkım değil yüreğimiz incindi...
Kediler doysun yeter Rab rızası gereği,
Çünkü onlar da kuldur merhametin ereği...
Yeni sandalye aldım odayı düzenledim,
Bu büro sandalyesi az keyif edeceğim...
Elden düşme sayılır getirdiler evime,
Kocaman siyah bir şey gerektir ki neyime...
Besmeleyle oturduk haddim olmayarak,
Biraz da duygulandık çünkü etmiyorduk hak...
Gerçekten de yaradı biz, boşa yaşamışız,
Ayaklar kuvvet aldı rahatladı sırtımız...
Az alçak olduğundan dirseklerim düzeldi,
Sinir sıkışmalarım fazla engellenmedi...
Eski sandalyemizi önümüze uzattım,
Caiz hâlle ayak ayak üzerine attım...
Hakkım olmayacaktı bu güzelim sandalye,
Haddimi bilmiyorken vicdanım sızlar niye?
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK