Kedim Minnoş Bizi Utandırmıştı
Yelloz, saldırdığından Minnoş gelemiyordu,
Beyaz erkek kedimiz şahsımı üzüyordu...
Yüreğimiz yanıyor, içim parçalanıyor,
Onun gelmeyişine şahsım dayanamıyor...
İki ayımız geçmiş belki de biraz fazla,
Minnoş'a rastlamıştım samimi yakınlıkla...
Minnoş! Dediğimde sakin tavrıyla geldi,
Kucağımıza aldık iyi vaziyetteydi...
Üstelik de tertemiz bakımlı bir hâldeydi,
Ona ciğerden verdik şahsım süt de içirdi...
Güzelce doyurulmuş konumu mükemmeldi,
Daha iyi bakmışlar şahsım adam değildi...
Vallahi de utandım biz bakamıyormuşuz,
Otuz kedi zor oluyor biz, yetişemiyoruz...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Otobüste Tek Kişilik Kadın Tartışması
Koltuğa oturunca, bir kadın geçemedi,
Müsaade laflarına, önce cevap gelmedi…
Sonra sözler edildi, hakaretler ayyukta,
Kadın ki asabiydi ayaktaki hiç duymamakta…
Oturan konuşuyor görgüsüz tipsiz, diyor,
Her çeşit lafı edip diğerini kınıyor…
Küfredilen ki üzgün, dudakları kıpırdar,
Dua ediyor gibi sabırla Rab’bi anar…
Yani tekli bir kavga kadınlar arasında,
Şahsiyetsiz tavırlar daha da saldırmak da…
Çirkin, tipsiz denildi, muhtereme insana,
Konuşsam saldırırlar, varamam yanlarına…
Çirkin fakat onurlu, dudakları kıpırdar,
Rab’den sabır öğrenmiş, melek olacak kadar…
Müsaade istemişti başka da suçu yoktu,
Evvelden var mı bilmem, zaten bunlara toktu…
Yüreğimde hissettim, şiddet ile kınadım,
Şükür bekârım dedim, şahsımı alkışladım…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Yeryüzü Tüm Mahlûkatın Değil Miydi?
Sen, ey bencil düşünce sen, ey lanetli nefis!
Rab'bimize şirk koşan sen, ey en şeytani his!
Yeter yaptıklarımız zorba tavırlarımız!
Mahlûkat acı çeker tükenir canlarımız...
Yürek mi yok bizlerde imanımız mı eksik?
Rab mi dinlenilmedi inan ki bilemedik...
Oysa yeryüzü ortak koşulacak Rab değil,
Sen Rab'be şirk koşarsın olduğundan hep rezil...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Yürüyen Merdivenlerimizce Yutuluyoruz
Masumane basarsın marketin girişinde,
Ya da bir alt geçitte eve girercesine…
Yürüyen merdivenler sanki dehşet saçıyor,
Üstüne binenleri acımadan harcıyor…
Yoksa onlar tuzak mı bizler için konulmuş?
Yok, edilmemizde kural oluşturulmuş…
Adım atan yutulur diğer taraftan yere,
Derin girdap içine hiç bilinmezliklere…
Belki de geçiş yeri mekân boşluklarına,
Ana gemi içinde zamansız alanlara…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
