Bilal, kara kedimiz eve giremiyordu,
Annelerin yüzünden eve sokulmuyordu…
Çünkü yavrular vardı korunması gereken,
Baba, itiliyordu içgüdü gereğinden…
Özellikle Tozzaklı’m adeta saldırgandı,
Meşguliyet içinde yavrulardan yanaydı…
Derken bir gece vakti Bilal dönüvermişti,
Yavrular ortalıkta tepki verilmemişti…
Yedi yavrusu vardı adlarıyla sayarsak,
Denk gelmiş isimlere hiç alınmayacaksak…
Tozzaklı kedimizden; Minik, Tek Göz, Siyahlı,
Küçük Pelüş, Koyu Renk, Hava, Küçük Tozzaklı…
Diğerleri de vardı yani dört tane kadar,
Her birisi öldüler pek yaşayamadılar…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
19 Kurtuluş, Oturduğum Mahallenin Tek Otobüs Hattı 3
Dolmuşlara küsmüşüz ara biraz açılmış,
Lüzumsuz laf etmişiz bir soğukluk yaşanmış…
Hocam binme, dediler seni almamalıyız,
Sözünde durmalısın biz şahsına kırgınız…
Desteklediğim kişi, şahsımı uyarmıştı,
Ayrım gözetmektesin diyerek kınamıştı…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Resulüm kıyamamış biz onun yolundayız,
Diğer türler de dâhil kediler dostlarımız...
Elimde klavyelerle acil iş üstündeyim,
Sağ elim altta kaldı üstüne yatmış kedim...
Kedim şimdi uyuyor sol eli kullanırız,
Fare ya da klavyede biraz zorlanacağız...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Yıkar yuvalarını demez, yavruları var,
Demez, türler yaşasın, bulunsun vicdanlılar…
Hainlik amacıyla kâh ördek sesleriyle,
Bağırttığı hayvanlarla, bencillikleriyle…
Ağızlarda sigara, çoğunlukla alkolle,
Kurulan tuzaklara, gülüşmelerle, zevkle…
Bağışlayanı mı var ya da işi bırakan,
Der, bu devirde olmaz yok etmen ya da yıkman…
Çünkü avcılık yuva yıkmak değildir,
Tükenmiş nesilleri katletmek de değildir…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK