Kedimiz Minnoş Ölmemişti
Ayrılamaz gibiydi çünkü yanımızdaydı,
Öksüz olduğundan mı adeta bağımlıydı?
Bir sorun mu vardı da evden ayrılmıştı?
Şu karlı kış gününde o, bizden çok uzaktı.
Yedi gün kadar geçmiş o, ortalıkta yoktu,
Dedim, o kesin öldü çünkü endişem çoktu.
Biz, ceset arıyorduk ama göremiyorduk,
Kar fırtınalarından, kardan bulamıyorduk.
Tam ümit kesmiş iken çarşıdan dönüyorduk,
Mahalleye gelirken hayal mi görüyorduk?
Apaçık bize doğru Minnoş yaklaşıyordu,
Yolun orta yerinden amaçsız yürüyordu.
Sevincim çok fazlaydı vardı bunu koruyan,
Evlerine alıp da bağırlarına basan...
Minnoş, deyince geldi o özel sesiyle,
Kucağıma atladı şahsa has sevgisiyle.
Aldık kucağımıza eve kadar getirdik,
İnan ki karnı toktu anladık ve sevindik.
Kedi sevenler vardı Rabbimize bin şükür,
Vicdan hem güzel bir şey hem sevabı büyüktür.
Şu an bizde de vardı çok farklı sarı renkte,
Evinden uzaklaşmış misafir vaziyette...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Otobüslerimizdeki Camdan Yaslanma Yeri
Otobüslerimizin tam orta bölümde var,
Camdan yaslanma yeri, bir gün kırılacaklar…
Ayakta dikiliriz, orada oturak yok,
Araç ileri geri, hareket eder ki çok…
Mutlaka kırılacak, camdan olmamalıydı,
Yanlış mı düzenlenmiş, bu niçin tasarlandı…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Sırada Bir Belge Var
Üst üste tamam dense belge, beklemektedir,
Siliniyor, dense de hiç silinmeyecektir…
Artık, tamam, denilmez yazıcı tıkanmıştır,
Belge, beklemektedir iş yazılmayacaktır…
Nereye basarsan bas yazıcımız ölmüştür,
Nereye girersen gir onarılması güçtür…
İnsan zekâsı durdu, iş buraya kadar,
Yazıcı çalışmıyor onarılmaz bu hasar…
Yenisini de alsan tamirciye de versen,
Son belge bekleyecek ki çaresizliğinden…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Kedi İstiyordu Bakamadı Ve Besleyemedi
Kedi can taşıyordu, o bir eşya değildi,
Ne bir mal ne de gereç, zannedilmemeliydi...
Evde üç küçük çocuk, anne kedi istiyor,
Bakarız denilse de tecrübe gerekiyor...
Çok evvel beslemişler kedi daima kaçmış,
Aile vicdan taşır yine de bakılmamış...
Ev geniş ve bahçeli, dediler bakacağız,
Israrla istediler, asla salmayacağız...
Evimde kedi çoktur vereyim bari dedim,
Bilgim ve tecrübemle, aileyi eğittim...
Dört aylık kadar vardı, şahsıma alışkındı,
Henüz bir adı yoktu, onlar için ayrıldı...
Şahsıma sığınmıştı, eksiksiz yaşıyordu,
İstediğinde çıkar, sonradan dönüyordu...
Evlerine almışlar toprak su her ne varsa,
Üç küçük çocuk sever, vermem uygun olmasa...
Kedi üç gün dayanmış, sıkılmış ve de kaçmış,
Fazla sevgiden olsa ilgi de yaramamış...
İnce ayar gerekir, samimi davranmalı,
Çoluk çocuk ağlıyor, kedi belki de haklı...
Mutlak şahsıma döner, eminim dönecektir,
Şimdilik bekliyorum, hiç vermemek gerekir...
Kedi döndü ve geldi, sabahın erken vakti,
İnan ki çok sevindim, şahsımız seçilmişti...
Sonra mesaj gönderdim, dediler kedin evde,
Güya hep yatıyormuş, oda içerisinde...
Hiç umursanmamıştı kaybettikleri canla,
Bir şey ruh taşıyorsa, kıyaslanmaz bir malla...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK