Kırmızı Pelerinli Aydaki Adam Şiiri

Bülent Tüsen Kısa Şiirleri 136

Diyebilene
Baskı ve zulüm sürüyor.
21.yüzyılda.
Eziliyor insanlar.
Güç ve tahakküm altında.
Özgürlüğün ateşi hep yakındır.
Hep yakın, insanım diyebilene.

Bülent Tüsen


Canım Topal
Yandı ortalık.
Hayvanlar yandı.
Sıcaklardan.
Topal öldü.
Canım topal.

Bülent Tüsen


Üzgünüm
Sevmek böyle olmamalıydı.
Vurarak.
Üzgünüm koyunlarım.

Bülent Tüsen


Yalnızlık ve Ben
Yalnızlık ve ben
Ve ben
Ve ben
Ve ben...

Bülent Tüsen


Nerede ki?
Cennet nerede ki?
Bilen, gören var mı?

Bülent Tüsen


Veremezler
Torpille işe girerler.
Kimseye bir şey vermezler.
Ülkeden para koparanlar.
Vicdanlarını nerelere gizlerler?
Cevap veremezler.

Bülent Tüsen


Yaşayabilmek
Sunulan
bu,
yaşayacaksın
bunları.

Diyen
yaşamda
yaşayabilmek
ölene kadar.

Ne kadar zorlayıcı.
Düşünmeyen acı.

Bülent Tüsen


Çıkabilmek
Yaşamak
çileler içinden
çıkabilmek

Bülent Tüsen


Anlamıyor
Fotoğrafının ardından bakan
Bir şair
Bereli
Bir çocuk belkide
Umut dolu
Çileden bihaber
İnsan gençken anlamıyor
Hayatı
Anlamıyor hayatın her adımda göstereceklerini

Bülent Tüsen


Bitmeyecek
Anlata anlata bitmeyecek.
Ekranlarda anlatılanlar.

Bülent Tüsen

Bülent TÜSEN

Tarifsiz

Orhan Veli'den


Ben fakir bir şair.
Fakirliğin oğlu.
Tarifsiz kederler içindeyim.


Bülent Tüsen

Bülent TÜSEN

An

An garip ve sessizlikte.
An çocuklukta.
An her andan.
Savaş gökyüzünden.
Mermiler atıyorlar.
Çocuklar kalıyor.
Yıkılan evlerin altında.
Çocuklar acı çekiyor.
Can çekişiyor.
Ölüyor minicik.
Ne olduğunu bilemedi.
Bilemeyecek.
Kim?
Kiminle?
Savaş ettirildi.
Sonra kendi çocuğuna sarılacak.
Savaşa dur demeyen.
O çocuklar aynı dünyaya doğduğumuz.
O.

Bülent Tüsen

Bülent TÜSEN