Bir kürek mahkumuyum, kaderin gemisinde.
Bir yürek suskunuyum, kederin gerisinde.
Hayat kaptan, ben miçoyum, bu engin denizde.
Aşk var mı ki?,Dünyanın, ötesi, berisinde?
Acılar dalga dalga, çarpıyor küreklere.
Sevdaların acısı, çöker hep yüreklere.
Uzak ufuklara, ulaşma arzusu vardır.
Bu yollar çetindir, yaramaz hiç ürkeklere.
Asılıyor küreklere, kader mahkumları.
Şahitir denizin, yosunları ve kumları.
Bu arayış, nerede ve nasıl sonlanacak?
Mevla görecek elbet, acı çeken kulları.
Sırtımda, kaderin kırbacı, şakladı yine.
Yüreğim içinde, bir acı, sakladı yine.
Rotamız Umuttur, seyir defterimiz kayıp.
Çileler bak bizi, akladı, pakladı yine.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Dert çektim hep, inleye inleye.
Geçti günler öğüt, dinleye dinleye.
Sevdam bilinmez hiç, saklaya saklaya.
Nidem gardaş düştü, aşkın ateşi.
Onsuz günler geçmez, atarım içeri.
Oldum bu dertten, hep biçare.
İlacı yok bu derdin, yok ne çare.
Nidem gardaş düştü, aşkın ateşi.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Bir ses duyuyor musun?
Herkesin kulak tıkadığı.
Kimsenin duymadığı.
Sokakların çığlığı.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Seninle güzeldi, Kadıköy, Moda.
Seninle güzeldi, Beşiktaş, sahil.
İstanbul, güzel değildi aslında.
Seninle güzelleşiyordu şehir.
Yollar, kaldırımlar, ağaçlar...
Senleyken güzel ve renkliydi.
Camekanlar daha aydınlıktı sanki.
Beyoğlu bile, daha cıvıl cıvıldı.
El eleyken, kıskandırdı bizi zaman.
Çabucak tüketiverirdi kendini.
Oysa yalnızken öyle mi?
Geçmek bilmezdi, uzun saatler...
Herşeyin anlamlıydın bir zamanlar.
Şimdi yoksun...
Anılar geziyor, buluştuğumuz yerlerde.
Şehir, daha bir ürkek, sönük.
Kadıköy soğuk, bu aralar.
Beşiktaş, pek bir tenha...
Sen yokken, yalnızlık bir dost.
Şehir yalnız, ben yalın...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL