Madam.. Şiiri

Sahte Gülücük

Ayrılık çanları çalıyor dünyamda

Yine umutsuz çırpınışlar

Yalnızlık içinde yozlaşan binlerce ümitler

Bir o kadar da esaret altında kalan düşlerim

Hergün ayrı bir sefere çıkıyor

İçimdeki beni yöneten 'ben'

Artık olanlardan bıkarak biçare arıyor

Bir yandan mest olmuşçasına dolaşan insanlar

Bir yandan herşeyin mesulünü üstüne alan

küçük insanların büyük işleri

Aynı çatı altında yaşayan

Binlerce insanın değişik yaşamları

Herkesin mücadelesi farlı şekilde

Bazıları canlarıyla

Bazıları rahatlık ve sefa içinde

Bazıları ise yaşamdaki sıcak ve temiz gülümsemeyle

Tebessüm edercesine...

Varolan saf ve berrak gülümseyiş

Basit ve sahte bir duruma bürünüyor

Herşey sahte oldu

Zaman geçmeyen,devran dönmeyen şu dünyada

İnsanlar,sevinçler,mutluluklar ve gülücükler

Eğer gülücükler bile sahta olduysa

İnsanlar ne kadar doğru acaba?

Ne kadarı daha yüze karşı masum gülücük

rolünü oynayıp,

Arkaya karşı kin kusacak?

İnsanlar sahte...

Feryad-ı fgan etsen ne çare?

Bu böyle sürmüş diye böyle gitmemeli

Ne yapmalı biçare?

İsimsiz

Hayatım

Sen gözlerimdeki ilk akmayan yaşsın

ey hazan çiçeğim!

mutluluk en çok sende yakıştı bana.

ve yine biliyo musun 'hayatım' kelimesi

dilime en çok sende yakıştı...

İsimsiz

Amaç

Kimileri amaç uğruna neleri göze alır

Kimileri hayatta amaçsız yarışır

Kimileri bu yolda amacını bırakır

Kimileri ise nelerle karşılaşır

Hayat denen kelime oyununda

Kimi iyi hoş durumda

Kimi kötünün ahmak kucağında

Herkes kendince zorlu bir savaşta

Kimileri kabuğuna çekilmiş beklemekte

Kimileri adım atmakta büyük zaferlere

Her biri kendince bir hedefte

Kimileri bir amaç uğruna canını vermekte

Kimileri sonuna ödül koyar

Kimileri ödülü baştan sayar

Hepsi o ödül için yaşar

Her amaçta bir ödül,

Her ödülde bir amaç var

İsimsiz