Mahpus Şiiri

Üşüyorum

Kimi zaman bakıyorum kendime
Aynada kendimle gülüşüyorum
Acıyorum kimi zaman kendime
Bir parça mutluluk bölüşüyorum

gömülsen diyorum gama derdede
Sağlam dur başını eğme merdede
Her iki adımda birkaç metrede
Yeniden uçurumlardan düşünüyorum

Anadan üryanm dönene kadar
Yoksun ya bir yanıp bir üşüyorum
Ilık nefesine ihtiyacım var
Yavaş yavaş buza dönüşüyorum

Geceyi yutunca kahpe karanlık
Uyusam diyorum kalkmadan artık
Büyüyor. Çevremi saran yalnızlık
İçinde sıkışıp büzüşüyorum

Eyüp Sak

Eyüp SAK

Ahhh

Ne kara bahtlıymış dersin dostlara
Gözlerine perde gerilmiş dersin
Aldırmadı devasa dalgalara
Bir deniz kızına vurulmuş dersin

Ölümü kucaklarken kulaçları
Gurub da tutuştu siyah saçları
Gök yüzüne açılmış avuçları
Cesedi sahile serilmiş dersin

Ah dersin mevlanın çilekeş kulu
Ah dersin mejnundan betermiş sonu
Hayata sevdaya aşka umudu
En kavi yerinden kırılmış dersin

Eyüp SAK

Ne Sandın Beni

Oysa gönül gözüyle sevmiştim seni
Yazık sana iki gözümle bakar kör saydın beni
Keşke iki yabancı hep iki el kalsaydık
Komşudan borç aldığın elde bir saydın beni
Körkütüktüm sanaben giderdim git deseydin
Nuh tufanından bile daha zor saydın beni
Nolurdu bir kerede yüreğimi görseydin
Bir aynanın ardından bakan sır saydın beni
Hangisiydi zor olan sana köle olmak mı
Götürüp bir mezatta hiçe verseydin beni
Yaşamak mı ölmekmi yoksa sensiz kalmakmı
Birkez elimden tutup sonra vursaydn beni

Eyüp sak

Eyüp SAK