Yokluktu, yoksulluktu Anadolu!
Bozkırın orta yerinde bir çocuk doğdu…
Adı Mehmet oldu.
O şehit oğluydu. Daha doğmadan yetim oldu!
Anası kaptı Mehmet’i, Koştu!
Tarlada ırgat oldu.
Eski bir yorgana sardı Mehmet’i, toprağa koydu.
Gün oldu meme emdi; karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu; aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu, toprak onun yatağı oldu.
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük bebek oldu.
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini,
Güneş kararttı tenini…
Mehmet’in aklı erer oldu,
Babasını sordu.
Dedi anası, şehit oldu!
Gövdesini toprak yaptı, vatana kattı!
Senin baban toprak oldu!
Mehmet’in aklı ermedi.
Babası nasıl toprak olurdu?
Gün geldi, Düşman Çanakkale’ye geldi.
Toprak! Dedi.
Mehmet’in yaşı on yedi…
Toprak benim babam dedi, vermem dedi!
Mehmet, Mehmetçik oldu.
Anası onu son kez doyurdu.
Koştu Çanakkale’ye, Mustafa Kemalin askeri oldu!
Gün oldu; karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu; aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu toprak onun yatağı oldu
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük asker oldu!
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini,
Güneş kararttı tenini…
Mehmet’in aklı erdi, hatırladı,
Babasının gövdesini toprak yaptığını; anladı,
Babası nasıl toprak oldu?
Mehmet, Mehmetçik oldu!
Çelik oldu, duvar oldu, ÇANAKKALE GEÇİLMEZ OLDU!
Ateş kustu düşman, mermi kustu, bomba kustu…
Durdu Mehmet, çöktü dizlerinin üstüne.
Kan vardı göğsünün üstünde!
Alnını toprağa koydu,
Toprak kan oldu!
Yattı toprağın üstüne, kırk günlükken yattığı gibi…
Tuttu toprağı, kırk günlükken tutuğu gibi…
Mehmet toprak oldu!
Toprağa renk oldu!
Bitki oldu, yaprak oldu!
Bayrağa kırmızı oldu!
Gelin kızın halısında boya oldu, desen oldu!
Koyuna kuzuya çimen oldu, yün oldu, iplik oldu!
Ustanın elinde çanak oldu, çömlek oldu!
Aşığın dilinde türkü oldu…
İki yüz elli bin Mehmet şehit oldu!
İki yüz elli bin Mehmet toprak oldu!
Toprak bize VATAN oldu!
Fikret TUNÇ
KARMA ŞİİRLER Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Her şey senle başladı demet
Bir söz veya bir bakışın
Bu aşk senin işledigin nakışın
Dediki gönül bu aşk sana kısmet
Her şey senle başladı aşkım
İlk defa aktı gözümden yaşım
Allah ruh ikizimi nasip etti
Ruh ikizim melekti adı demetti
Bir melek var artık düşümde
Kanatlarıyla örtüyor üşüdüğümde
Gönül bahçeme güller serpti
O gül kalbimde yeşeren demetti
Demet kaya
KARMA ŞİİRLER
Bu gece bir ben
Bir sen
Bir de rüzgar
Oturmuşuz masaya
Benim elimde kalem
Senin elinde defter
Rüzgar ise her zamanki gibi
Defter yapraklarını savurmakta
Elimdeki kurşun kalemle
Adeta çatıldı mı yanan kaşlarını şiire dökmekteyim
Sense bu şiire elindeki defterle başkahraman oluyorsun
Şimdi gözlerin arıyordur çocuğunu kaybetmiş anne gibi yardımcı kahramanı
Fazla bekletmeden söyleyeyim.
Rüzgar elindeki defteri savurarak yardımcı kahraman oluyor
Yine soruyorsun peki sen kimsin?
Ben mi?
Evet ben,etkisiz eleman...
12.12.2017
BAYRAM BAKIR
KARMA ŞİİRLER
Mini mini yüreğim
TÜRK'üm diye atıyor
Nasıl atmaz orada
ATATÜRK'üm yatıyor
O yattıkça oraya
Başkasını sokmam ben
Dünya çıksa karşıma
Bu yaşımda korkmam ben
Ölürsemde toprağım
Bu yerlere kazılsın
Taşıma al kanımla
TÜRK ÇOCUĞU yazılsın
TÜRK'lük için ölümü
Almışım ben gözüme
Son nefeste onunla
Son veririm sözüme...
Yazan:MUZAFFER FORTACI
KARMA ŞİİRLER