Yokluktu, yoksulluktu Anadolu!
Bozkırın orta yerinde bir çocuk doğdu…
Adı Mehmet oldu.
O şehit oğluydu. Daha doğmadan yetim oldu!
Anası kaptı Mehmet’i, Koştu!
Tarlada ırgat oldu.
Eski bir yorgana sardı Mehmet’i, toprağa koydu.
Gün oldu meme emdi; karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu; aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu, toprak onun yatağı oldu.
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük bebek oldu.
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini,
Güneş kararttı tenini…
Mehmet’in aklı erer oldu,
Babasını sordu.
Dedi anası, şehit oldu!
Gövdesini toprak yaptı, vatana kattı!
Senin baban toprak oldu!
Mehmet’in aklı ermedi.
Babası nasıl toprak olurdu?
Gün geldi, Düşman Çanakkale’ye geldi.
Toprak! Dedi.
Mehmet’in yaşı on yedi…
Toprak benim babam dedi, vermem dedi!
Mehmet, Mehmetçik oldu.
Anası onu son kez doyurdu.
Koştu Çanakkale’ye, Mustafa Kemalin askeri oldu!
Gün oldu; karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu; aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu toprak onun yatağı oldu
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük asker oldu!
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini,
Güneş kararttı tenini…
Mehmet’in aklı erdi, hatırladı,
Babasının gövdesini toprak yaptığını; anladı,
Babası nasıl toprak oldu?
Mehmet, Mehmetçik oldu!
Çelik oldu, duvar oldu, ÇANAKKALE GEÇİLMEZ OLDU!
Ateş kustu düşman, mermi kustu, bomba kustu…
Durdu Mehmet, çöktü dizlerinin üstüne.
Kan vardı göğsünün üstünde!
Alnını toprağa koydu,
Toprak kan oldu!
Yattı toprağın üstüne, kırk günlükken yattığı gibi…
Tuttu toprağı, kırk günlükken tutuğu gibi…
Mehmet toprak oldu!
Toprağa renk oldu!
Bitki oldu, yaprak oldu!
Bayrağa kırmızı oldu!
Gelin kızın halısında boya oldu, desen oldu!
Koyuna kuzuya çimen oldu, yün oldu, iplik oldu!
Ustanın elinde çanak oldu, çömlek oldu!
Aşığın dilinde türkü oldu…
İki yüz elli bin Mehmet şehit oldu!
İki yüz elli bin Mehmet toprak oldu!
Toprak bize VATAN oldu!
Fikret TUNÇ
KARMA ŞİİRLER Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Özgürce yaşamak için,
Son kan damlamıza kadar savaştık.
Düşmanları korkuttuk,
Topraklarımızdan savurduk.
Binlerce şehit toprak oldu,
Çanakkale uğruna.
Koç yiğitler,
Çanakkale geçilmez dediler.
Anneler,
Koç yiğitleri cesaretlendiren melekler,
Onlar olmasaydı,
Çanakkale geçilmez lafının bir anlamı kalmazdı
Emin GÜLŞEN
KARMA ŞİİRLER
Ayrılığın en aşina resmi oldu gitmelerin
Ayrılığın can yakan bir gönül hatırası
Bu şehirde böyle veda görülmedi görülmez
Yağmur değil sağanak gibi düştü cefası
Çok eski bir tanıdıktır acın içimde
Ne yana baksam görürüm onu
Her an bir yerlerden çıkacak gibi
Geçmez zaman bir meltem savurur beni
Gitmelerin o acıyı kibrit gibi tutuşturur
Bin ah olur içimde, beni gamla buluşturur
Söndürmedi bu vedalar sönmedi hasretin
Yokluğun bir hiç oldu kaldı gönlümde
Senle geçen zamanı tutamadım gitti
Sensizlik kahreden bir gönül hatırası...
Ebrar Mutlu
KARMA ŞİİRLER
Bana gam kasvet veren sevgilim,
Sazlardan inleyen beter ol,
Derdi bana reva gören sevgilim,
Sazlardan inleyen telde beter ol.
Ben engin aşkımın bulunmaz dibi,
Kış geçip gitti dinmedi tipi,
Sahibi çıkmayan bir mektup gibi,
Üstündeki kara pulda beter ol.
Hamdi YILMAZ
Akçadağ
KARMA ŞİİRLER