Misketlerinizi Geri Versem Şiiri

Haberin Var Mı İki Bin Yirmi

Nerden çıktın karşımıza iki bin yirmi senesi
Sanki geçen yılda mutluluğumuza göz koymuş gibisin
Çin'de mi buldun Afrika'dan mı getirdin
Saldın aramıza korona belasını

Gün geçtikçe kaşık kaşık azaldı aşımız
Gün geçtikçe işimizden soğuttun
Korona belasının sesi kulağa değdikçe
Şairin şiiri cebinde kaldı dili sustu
Doktorun yüreği can pazarına düştü

Niye geldin niçin geldin iki bin yirmi
Seni kim konuk etti dünyamıza
Korona belasını saldın içimize
Hangi günde hangi yılda yaşadığımızı unuttuk
Hayallerimiz paslandı umutlarımız kırıldı

Haberin var mı iki bin yirmi senesi
Öyle bir kanatsız Azrail taktın ki peşimize
Ne yetmişlik dede nede kundakta bebe kaldı
Yılbaşı günümüzü kederlere beledin
Tarihin kara sayfasına yazıldı adın

Ey iki bin yirmi tatlı günlerimizin kara lekesi
Besleyip aramıza saldığın korona düşmanı
Bilim insanı tarafında bir gün yok edilecek
Belki bu gün belki yarın belki yarından da tez
Bilim meyvesi aşı olgunlaşacak olgunlaşacak

O zaman evimizde yöremizde dünyada
Ana baba evlat torun
El ele gönül gönüle mutlu olup yaşarız

Şah İsmail Ateş

KARMA ŞİİRLER

Bir Gün

Bir gün denize indim

kayaların üstünde oturdum

Oturduğum kayalar bile

beni suçladılar suçlu gözüyle baktılar

Ben artık tükendim

boynum kırık bir şekilde gidiyorum

engin denizlere

Artık mum etmiyor bana

dört köşeli ve karanlık evde

Ben artık yalnız ve çaresizim

Gidiyorum gölerim kapalı

Artık gideceğim yerde bukadar

Acımasız ve zalim di

Ben ıssız geminin yolcusuyum

Gidiyorum gözlerim kapalı

kırmızı gül kadar çaresizim

Ve mutsuzum

BEN ZALİM GEMİNİN YOLCUSUYUM

Gidiyorum gözlerim kapalı

Ben artık ıssız geminin yolcusuyum

Gidiyorum gözlerim kapalı



Ekleyen:Melek Yiğit

KARMA ŞİİRLER

Sen Öldün, Ölüm Güzel Demektir

Çehreler, manzaralar bir tek elem sahibidir,

Hepsi bir günde içinden çöküvermiş gibidir.

Neye baksam, kimi görsem dövünür hıçkırarak;

Yorgun argın yarı yollarda kalır her yaprak.



Dökülür gözyaşı halinde solan yapraklar

Matemin gezdiği başlarda sayılmaz aklar.

Yaşların çizdiği yüzlerde çoğalmış kırışık,

Kalmamış sisli ufuklar gibi gözlerde ışık.



Sanki bin yıl yaşamış gamlı cihan bir günde!

Çocuğum ilk acıdan sarsılıyor ömründe,

Eşimin benzi kül olmakta anarken yarını

"Gitti yavrum!" diyen annem yoluyor saçlarını.



Bu giden yolcuyu bir boyda yaratmış Yaradan!

İlk asırdan beri hiç bir gidenin ardından,

Bu kadar yandığı dünyada bilinmez Türk'ün,

Atatürk öldü, bütün millete can verdiği gün.



Sen ki yüksek doğarak gün gibi yüksek yaşadın,

Daha yüksekti ölürken yaşayanlardan adın,

Sana baktıkça güneş titriyor, ay kıskanıyor

Çünkü yüksek yaşamaktan büyük ölmek daha zor.



Faruk Nafiz ÇAMLIBEL

Gönderen: Ebru OCAK

KARMA ŞİİRLER