Rab, kardeş yaratsa da parça parça bölündük,
Rab birleşin dese de küçüldükçe küçüldük...
Rab'bimiz emir verse de dinleyemiyoruz,
Kardeş kardeşe karşı nefse mi kanıyoruz?
Fıtratımızda mı var ayrılıp uzaklaşmak?
Kâfiri bırakıp da mümin ile çatışmak...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sen, kul hakkı yersin abur cubur şekilde,
Sonra tövbe edersin, belki son nefesinde…
Ya işlediğin zulüm, ardında bıraktıkların,
Ahını aldıkların, hiç acımadıkların…
Her hayvan birer kuldu çünkü ruhları vardır,
Kul hakları dışında ALLÂH(c.c.) bağışlayandır…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Ruh, yemin verenlere Rab hatırlatmasıdır;
Evliyalaşanların rüya zannetmesinde…
Ruh; bekleyişleriyle bilinmezlikten öte,
Tek tadımlık bir tattır boyutlar üzerinde…
Ruh, Rabbin bilinmesi, nefsin sıfırlanması,
Varın açılımında, ölüm başlangıcında…
Ruh, Rabbimizden özdür, yaratıldığımızdan,
İpuçları çuvalı bir merdiven dibinde…
Veyahut boyut dışı mekân ortamlarında,
Miraç anılarıdır, hatırlamadığımız…
Çünkü ruh bilinmezlik, bilim ile tatlanan,
Bekle denilen şeydir yaratan karşısında…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Beddua Mı Almıştık Zaman Mı Çok Kötüydü?
Bir yerlerde sorun var bu apaçık belliydi,
İşler rast gitmiyor her sıkıntı üst üsteydi…
Çok şey pot sayılmış şahsım suçlatılıyordu,
Göze battığımızdan mı vaziyet olumsuzdu…
Düze çıkmak istesek destek bulamıyorduk,
Tek başına yaşıyor tarafsız kalıyorduk…
Ne önersek yanlış her ne savunsak ürküntü,
Beddua mı almıştık da durum hep kötüydü?
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK