ceycey Wow harika olmuş duygu dökülmüş resmen....
Mutluluk
Mutluluğu aramayacak kadar mutlu ol
Mutsuzluktan korkmayacak kadar mutsuz
Bil ki güneş senin için doğdu
Martılar sana aşık, yapraktaki çiğdem
Her fırtınanın sonu sessizlik,huzur
Ağlardaki balıklar hala yaşıyorlar
Ve kısacık ömürlerine kanat çalan kırlangıçlar
Şeker ekmeye kalkma balın üzerine
Çirkin kaplarda sunma tatsız tuzsuz yemeği
Sen güzelsen güzel hayat, sen iyiysen iyi
Mutluluğu aramayacak kadar mutlu ol
Mutsuzluktan korkmayacak kadar mutsuz
Bakılan bakana bağlıdır, sır yalan
Hayat ölümde gizli, ölüm hayatta
Donmuşa buz, aşığa çile gerek
Mutluluk yanıbaşımızda, mutsuzluk da
Seçmeyi bilmektir hayat
Ölüm ya uyumak sonsuza dek
Ya da uyanmak sonsuz bir uykudan
Kim bilebilir ki..........
Mutluluğu aramayacak kadar mutlu ol
Mutsuzluktan korkmayacak kadar mutsuz
İnsanın ihtiyacı bir lokma ekmek
Bir yudum su, gerisi yalan, boş
Kader deyip geçme yaşadıklarına
Ne yaşadıysan hepsini hak ettin
Senin için ne söyleniyorsa doğrudur
Bil ki insan insanın kurdudur.
Ölmekten korkma yaşamayı seviyorsan
Çünkü yaşamın bir parçasıdır ölüm
Sır değil, gerçek gülün dikeninde
Kimseyi silme defterinden, düşman görme
Ana gibi, baba gibi, kardeş gibi sev
Affetmek en büyük cezadır her zaman
Hemen karşı çıkma, sabret göreceksin
Aynadaki senden başkası değil
Rüzgara tüküren yüzüne tükürür
Kendine iyi bak
Sen bu dünyanın gözbebeğisin
Mutluluğu aramayacak kadar mutlu ol
Mutsuzluktan korkmayacak kadar mutsuz
Cemal Yaman
SEVİLEN ŞİİRLER Şiirleri
Yazılan son 1 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 1 yorum yazılmış.
Benzer SEVİLEN ŞİİRLER Şiirleri:
Benim,hiç sapanım,olmadı anne!
Ne,kuşları vurdum,
Ne,kimsenin camını kırdım...
Çok uslu,bir çocuk,değildim ama,
Seni,hiç kırmadım,hep boynumu kırdım.
Ben,hayatım boyunca,
Bir tek,kendimi vurdum!.
Suskun görünsem de,
Fırtınalı ve mağrurdum anne.
Bir,mızrak gibi,
Aynada,hep,dik durdum anne!
Ben,sana,hiçbir gün laf getirmedim,
Leke sürmedim.
Ama,göğsümü çok hırpaladım,
Kalbimi,çok yordum...
Ben,hayatım boyunca,
En çok,kendimi sordum!.
Benim,hiç sevgilim,olmadı anne,
Ne,bir yuva kurdum,
Ne,birgün şansım güldü...
Öpemeden,bir bebeğin gıdısını,
Tükendi,gitti çağım...
Kimi,yürekten sevdiysem,
Yüreğini,başkasına böldü...
Bir,muhabbet kuşum vardı,
O,da yalnızlıktan öldü...
Sen,beni hep,göğsünde,
Acılarla mı,soğurdun anne?
Yoksa,evlat diye,
Koca bir taş mı,doğurdun anne?
Eziyet değilim,zahmet değilim,
Musibet hiç değilim;
Bir,senin mi,balına sinek kondu,söylesene!
Doğurdunda beni,
Ne ile,yoğurdun anne?
Benim,hiç hayalim,olmadı anne...
Ne,seni rahat ettirdim,
Ne,kendim ettim rahat...
Bir,mutluluk fotoğrafı bile,çektirmedi bu hayat!
Kaybolmuş bir,anahtar kadar
Sahipsizim anne...
Ne,omzumda bir dost eli,
Ne,saçımda bir şefkat
Say ki,yollardan akan,
Şu faydasız,çamurdum anne...
Say ki,ıslanmaktım,üşümektim,
Say ki,yağmurdum anne!
Bunca yıldır,gözyaşını,
Hangi,denizlere sakladın?
Oyyyyy,ben öleyim
Sen,beni,ne diye doğurdun,anneeeee!
AD SOYAD:M.ŞEYHMUS ARAS
İL VE OKUL:MARDİN ABDULKADİR TUTAŞI İLKÖĞRETİM OKULU
SINIF VE NO:5/A - 39
YUSUF HAYALOĞLU'NUN ANISINA
SEVİLEN ŞİİRLER
İnsan bir açmaza düşmeye görsün
Başlamasın bir çöküntü yürekte
Ölümdür o yerde düşündüğün
Sevilmek de boştur artık sevmek de
Gün ortası karanlık diz boyudur
Acıdır hep geçmişten ne kalmışsa
Yaşamak! O yanıtsız bir sorudur
Huzur bitmiş, hayaller dağılmışsa
Nefes almak yitirir anlamını
Boğazına dizilirken lokmalar
Bir çaresizlik sarar dört yanını
Sesler uzaklaşır, söner lambalar
İsyanın yüreğine sığmaz olur
Hep kader gelmişse sevinç yerine
Ölümün kara gölgesini bulur
Şimdi bakanlar yorgun gözlerine
Bir bozgun başlamıştır ki amansız
Düşmüştür kalelerin birer birer
Bak! Savaşçıların yatıyor cansız
Onlar ki hep sevdiler, hep verdiler
Yitirdin neyin varsa, anla artık
Tek başına kalan sensin ortada
Düşlerin toz duman, umutlar kırık
Dün anlamsız, yarınlar paramparça
Yapayalnızsın koca bir evrende
Uzakta, taparcasına sevdiğin
Gelmeyecek, ne kadar gel desen de
Ondan böyle bir yangın yeri için
Ondan böyle yıkılan bir dünyanın
Altında bak tek başına kalmışsın
Uzağında özlediğin bir anın
Çökmüşsün, devrilmişsin, yıkılmışsın
Sarmış kollarını boynuna ölüm
Ne yapsan boş, kurtulamazsın artık
De ki:-- Hep yalanmış, bitiyor öyküm--
Bak! Can kuşun havalarda çığlık çığlık...
Ümit Yaşar Oğuzcan
SEVİLEN ŞİİRLER
Ben küçükken, bazen soruyorlardı:
Düşünmeden "Ne var bu kitaplarda? "
Aslında, bilmeden, üzüyorlardı
Nedense, cevabı yok hatırımda.
Elimdekiler aydınlık anlardı
Yarınla bugün, dündü yazılarda.
Doluyla kar yağsa, gönlüm bahardı
Lale, sümbül açardı duygularda.
Okuyana, neden gülüyorlardı ?
Bu, etmektir hep, cahilliğe veda.
Yapılana dudak büküyorlardı
Onlar iken, acınacak durumda.
Anlamsız tükenen vaktin feryadı
Sokakta veya o ufak odada,
Sessizce kulaklarımda çınlardı:
Koşmalısın bilgiye şu dünyada.
Yaşamdan iz taşır kitabın adı,
Göz atmazsan içine etmez fayda
Eser; düşüncenin iki kanadı
Hoşgörüdür ülkeler arasında.
Böyle çıkar nefes almanın tadı
Kelimenin ışığıyla akşamda.
Kırılır umutsuzluğun inadı
Kaybolur o güzelim satırlarda.
Geçti günler, yıllar takvimde kaldı
Yanar içimde hiç sönmeyen sevda.
Daima uyanık duran sabrımdı ;
İnsanlığı ararken sayfalarda.
SEVİLEN ŞİİRLER