Nasreddin Hoca
Tanımayan var mıdır
Şu Nasreddin Hoca’yı,
Düşünebilir miyiz
O, olmadan fıkrayı?
Bir güzelce anlatır
Nükte ile herşeyi,
Öğretir hepimize
Kahkahayla gülmeyi.
Çocukları çok sever
Arkadaştır onlarla,
Ne kadar öğünsek az
Nasreddin Hoca’mızla.
Atasözü, deyim, fıkra
Çok şey bırakmış bize,
Hoca’mızdan sevgiler
Çocuklar hepinize.
Hoca çıkmış, dam aktarmış damda.
Kapı çalmış bir an.
Eğilmiş bakmış: Bir adam.
Adamda Ne üst ne baş… Perişan.
Merak etmiş, sormuş:” Kimi istedin?” ”
Seni Hocam, biraz aşağıya in.”
” İyi ama, ağam, işim acele,
Ne söyleyeceksen oradan söyle.”
” Bir ricam var senden, küçük bir ricam.
Aşağıya insen ne olur, Hocam?”
“Herhalde işi mühim. Anlamak gerek.
Bakalım neymiş muradı?” diyerek
Takım taklavatı bırakıp dama
İnmiş kırk bir basamak merdiveni.
Açarak kapıyı sormuş adama:
” Söyle. Ne var? Niçin indirdin beni?”
Adam demiş ki:” Hocam, ne olursun.
Allah kazadan beladan korusun.
Dert verip derman aratmasın Rabbim.
Sevaptır bir sadaka ver, fakirim.”
Bu lafları duyunca
Deliye dönmüş Hoca.
Ta damlardan inişine mi yansın,
Yarıda kalan işine mi yansın?
Ama Hoca bu, kurnaz…
” Hele yukarı gel benimle biraz
Üst tarafını orada söylersin.”
Varınca, ikisi de nefes nefese, dama,
Hoca dönmüş adama,
Demiş ki:” Allah versin.
nasrettin hoca içerleyip,
kürkünün kendisinden daha çok değer görmesine,
’’ye kürküm ye’’diyeli yüzyıllar geçmiş
insanoğlu durur mu hiç,
bu konuda da ilerlemiş..
devir artık,
ye kürküm ye,ye,ye devri
üzerinizde ki bez parçaları ne kadar kaliteli,
sizde ancak o kadar güzelsiniz,ancak o kadar değerli
ha,aksini mi iddia ediyorsunuz sizde benim gibi
hiç kusura bakmayın ama,
sizinde modanız geçmiş
tıpkı üzerinizdekiler gibi..
Ortalama insanda
Herhangi bir günde herhangi bir orduya
yetecek kadar ihanet,
nefret, şiddet
ve saçmalık vardır.
VE Cinayet konusunda En Becerikliler
Cinayet Karşıtı vaaz verenlerdir
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ben Hiç Senin Olmadım Ki
Ben hiç senin olmadım ki
Ben seni hep 3.5 4 arası sevdim
Kadehin son yudumuydun
Tadından değil de
Bıraktığı yaradan dı
Ben hiç senin olmadım ki
Ahlaksızca gezdim sokaklarda
Aşık desinler diye
Ya şiirdi ya da sadece papatya yaprağı
Ben hiç senin olmadım ki
Düşledim geceleri
Dinledim bütün acıları
Koydum her şeyi önüme , bir sen yoktun
Ben hiç senin olmadım ki
Uykusuzluktur dedim
Aç gezdim hastalandım
Bir seni sevemedim bir de aşkı çözemedim
Ben hiç senin olmadım ki
Gözlerim uzaklara daldı
Uzun ve belirsiz cümleler kurdum
Aşığım dedim şuursuzca , bir tek kendimi inandıramadım
Ben hiç senin olmadım ki
Ben kendime ait değilim
Ben kalpsizim , sevgisizim
Büyük ihtimalle sadece hiçlik
Ben hiç senin olmadım ki
Gece yazılan bir kaç yazı
Ard arda yakılan bir kaç sigara
Sevdim sandım , meğer ne aptalmışım
İsimsiz
İşçiler
Umuda yelken açar gemiler.
Bir umut türküsüdür tutturur gider.
Bir yolcu umut adımlarıyla.
Umudu kovalar.
Kaçar umut bilinmez hangi yerdedir.
Geceler boyu arar durur dürtüler.
Ve kırmızı çiçekler.
Aklın güneşi.
Yerde titrer.
Boğum boğum balkabakları.
Zeytinler.
İşçilerin sırtlarına bağlanmış çuvallar.
Torbalarda bir yemiş yemeyi istiyor olmak isteyen çocuk bakışları.
İsimsiz
Başkalar Dolu Satırlarımda
Ne bilirsiniz, bildiklerinizden başka.
İnsanlar ne biliyor ki başka.
Hepiniz bilmiş ve yaşamışsınız.
Sanki memleketin müneccim, hoca, hafızlarısınız.
Ne bilirsiniz söylemekten başka.
Kendi doğrularınızdan başka, var mıdır başka fikriniz, başka...
Ne bilir kadın, erkek, sonuçta bir insan.
Yaşanmışlıktan ve tecrübeden başka
Ne bilirsiniz ki siz aynı kafa, aynı mekanizmanın büyükleri.
Bu dünyada insan duygusu var tecrübelerden daha gerçek, daha başka
İsimsiz
