Nefs İle Muhabbet Şiiri

Nefs İle Muhabbet

Nefsim! Hayatından memnun musun?

Acı da olsa beni dinle?

Büyük hakikatleri biliyor musun?

Acı da olsa beni dinle!



Bu gençlik elbet bir gün gidecek,

Ruhumuz terhis olup kabre girecek,

Etimiz, derimiz toprağa dökülecek,

Acı da olsa beni dinle!



Hesap sorulacak, berzahta başlayıp,

Açığa dökülecek etti isek ne ayıp,

Vücudumuz titreyip, gözlerimiz ağlayıp,

Acı da olsa beni dinle!



Amel defterleri havada uçuşacak,

Herkes şaşkın, heyecanlı bakışacak,

Hak ettiğine mutlaka kavuşacak,

Acı da olsa beni dinle!



Hu sesleri dinince,

İsrafil, Sur’u üfürünce

Âlem, kıyameti görünce,

Acı da olsa beni dinle!



Amelimiz mizana vurulacak,

Tek tek hepimize sunulacak,

Kaybedende, kazananda bulunacak,

Acı da olsa beni dinle!



Sırat; kıldan ince, kılıçtan keskin,

Mümin isen geçersin sakin,

Talihsiz isen perişan halin,

Acı da olsa beni dinle!



Yükselirsen belki ; Adn, Firdevs Cenneti’ne,

Düşersin belki ; cehennem ateşine,

Kulak ver, artık vicdanının sesine,

Acı da olsa beni dinle!



Erzurum-Nisan 1991

Yunus KAMANİ

Bizim Atatürk

Yıl 1881 Mustafa Kemâl doğdu,

Doğum ışıkları karanlığı boğdu,

Selânik’te yetişti küçük Mustafa,

Ümit ve geleceği aynı safta.



Devrinin en iyi eğitimini aldı,

Düşmanlara hep korku saldı,

Ölüm çanları işgalciler için çaldı,

Vatanı kurtarmaya yürekten inandı.



Yüce Türk Milleti’ne ümit saçtı,

Düşman arkasına bakmadan kaçtı,

Bizi kurtaran cesaret ve inançtı,

Şehit mezarları nice çiçekler açtı.



Yüce Meclis’i açtı, Cumhuriyet’i kurdu,

Genç Türkiye’ye yenilikler sundu,

Türk’ün şanlı tarihi yeniden okundu,

Dünya’ya Türk’ün mührünü vurdu.



Millete oldu, önder Atatürk,

İşte kahraman, işte dahi Türk,

Her Türk sanki bir Atatürk,

İşte, Gazi Mustafa Kemâl ATATÜRK...



10 Kasım 2001 - MANİSA

Yunus KAMANİ

Fedakâr Kahramanlar

Ne yüce varlıksın sen, ışık misâli!

Bastığın yeri hemen aydınlatan,

Cahilliğin ağzına gem vuran,

Fedakâr insan öğretmenim...



Baktım; kara tahta, dizilmiş sıralar,

Öğrenci dolu, cıvıl cıvıl sınıflar,

Hayatın rengarenk her köşesi,

Senin gül mekânın öğretmenim...



Bilginle, sevginle bizi yoğurursun,

Aşk ve şevkle her gün doyurursun,

Beynimize, kalbimize ne hoş konuşursun!

Kahraman yürek, can öğretmenim...



Çiçekleri sevgiyle sulayan bir bahçıvan,

Boş petekleri bala kavuşturan bir arı,

Aklın, vicdanın ve bu hayatın ilâcı,

Hepsinin sanatkârı sensin öğretmenim...



Her sabah aynı azimle koşarak gelirsin,

Sana ihtiyacımız var, iyi bilirsin,

Okutur, öğretir, gözyaşlarını silersin,

İnsanlık âbidesi, güler yüzlü öğretmenim...



Evrende, senin için ne yazılsa, ne çizilse,

Ufkun ötesinde, peşinden ne türküler söylense,

O güzide değerini asla ifade edemez,

Gönüllerin sultanı, coşkulu öğretmenim...



“Yüce Everest” gibi daima zirvelerdesin,

Hiç üzülme boş ver, kıymetini bilmeyenleri!

İçi cevher dolu, o nurlu kalbini sezmeyenleri,

O geniş ufkunla hoş görüver öğretmenim...



Akıl ve bilimi sunmuş, vatan evlâdına yol göstermiş,

“Gelecek nesil, sizin eserinizdir!”demiş BAŞÖĞRETMEN;

Ulu öndere, “Tamam!” deyip, hiç yılmadan yola koyulmuş,

Benim, ATATÜRK bakışlı öğretmenim...



Asırlar, çağlar aşık olmuş gibi hep seni konuşacak,

Gökteki yıldızlar, gezegenler, melekler selâm duracak,

İnan bana! Gelecek günler şöyle haykıracak:

“SAĞOLUN; GÖNÜL DOSTU, FEDAKÂR KAHRAMANLAR!...”

Yunus KAMANİ