Sen sönmeyen bir meşale
Etrafın aydınlandıkça büyüyen
Bıkmadan usanmadan çalışan
Aydınlatacağım derken eriyen
Sen öğretmenim yol gösteren
Bana ben olmayı öğreten
Çocuğu herşeyden kutsal bilen
Onlarla sevinen onlarla gülen
O ilerledikçe sen büyürsün
Aydınlığınla herkesi büyülersin
Sen bir mum gibisin ışığınla
Aydınlatırken kendin erirsin
Güneşimiz sensin bizim
Bilgilerinle aydınlanıyoruz
Biz seninle varlığımızı buluyoruz
Öğrettiklerinle çağa ulaşıyoruz.
Kasım - 1985
Emine ÇELİK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Deprem oldu evimiz yıkıldı.
Çadır kurdu Kızılay.
Aç çocuklar ağlarken,
Aş evi oldu Kızılay.
Zor günümüzde yanımızda,
Yaralarımızı sardı Kızılay.
Bizimle birlikte ağladı.
Derdimizi deva oldu Kızılay.
Her an hazır ve nazır,
Bekler durur Kızılay.
Yangın, sel ve depremde,
Yanımızda Kızılay.
Emine ÇELİK
Kitaplar beni çeker alır götürür
Bazen bir dev olur dünyayı alırım avuçlarıma
Bazen bir cüce olurum alır beni avuçlarına
Ben onu okurken beni yazıyor sanırım
Bazen öyle yabancı kalır şaşarım
Hayalle gerçek birbirine girer sanki
Hangisi gerçek hangisi hayal
Ya gerçek sandığım hayal
Ya hayal sandığım gerçekse
Kitap ben, ben kitap olurum
Okudukça kendimi bulur
Okudukça kendim olurum.
24 Temmuz 2006
Emine ÇELİK
Kaybetmek kolay kazanmak zordur
Sevgiyi bulmak zor olan günümüzde
Varken yakala bırakma ne olursa olsun
Kırma kalp, yıkma kimseyi
Kalp kolay kırılır sırçadır
Yapışmaz ama bilesin öylece
Yüreğin güzellikler açan bahçe
Gözlerin güzeli fark eden pencere olsun
Dostla düşmanı iyi tanı bil
Kırma dostu düşman diye
Kalp kolay bükülür incecik tülden
Düzelmez ama bilesin öylece
Niyetim ne latife etmek ne ders vermek
Öğretmenlikde var ya biraz serde
Kalemi aldım elime yazdım öylece
Sevgi dağılsın, sevgi konuşulsun diye
Kalpler, yürekler güzelliklere gebe
Kaybolmasın sevgiler kazanılsın diye.
Emine ÇELİK