Merve ALTINTAŞ çok hoşuma gtti .. ! Grçktn güzel we anlmlı bi şiir olmş tebrkler !
Öğretmenim
Kara tahta kara kalmasın öğretmenim
Yüreğin gibi aydınlanmalı karanlıklar
Gözlerinde sönmesin umut ışığı
Umutlar birleşirse yaşarlar
Öğret bana Tarihi,Coğrafyayı,Türkçe’yi
Öğret ki ayrılsın dost düşman birbirinden
Öğret öz yurduma kastedenleri
Öğret ki kırayım ellerini kökünden
Öğret bana atamın çizdiği yolu
Sapmasın pusulam başka ellere
Öğret Orta Asya'yı Anadolu'yu
Öğret ki değer vereyim bastığım yere
Öğret savaşmayı karanlıklarla
Korkma ülkemizin geleceğinden
Öğret ki yüreğim dolsun gururla
İleri götüreyim ülkemi dünden
Bir adım bir adım daha ileri
Varmalı yarınlar aydınlıklara
Bir mum gibi erisen de sen öğretmenim
Işık olmalısın hep yarınlara
H.ERGİN AYYILDIZ
KARMA ŞİİRLER Şiirleri
Yazılan son 6 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 6 yorum yazılmış.
Benzer KARMA ŞİİRLER Şiirleri:
Anneciğim,
sen
benim annemsin,
benim birtanemsin,
sensiz yaşayamam,
sensiz uyuyamam,
sen olmadan,
okuyamam.
Burak demirezen
KARMA ŞİİRLER
Dikenin her daim yakıyor bedenimi,
Sana mı üzüleyim, çaresiz bedenime mi?
Bilmiyorum şu an ne haldeyim,
Bilmiyorum nerelerdeyim?...
Dayan diyor kalbim,
Her vakit yarlerdeyim...
Bırak kalkmayı uzatamıyorum elimi,
Her vakit dipteyim...
Görmek istiyorum seni,
Bırak konuşmayı, alamıyorum haberini,
Her vakit sensizlikteyim...
Bosver beni;ben seni mutlu etmek istiyorum,
Bırak yanında olmayı,
Her vakit boş bir qaipteyim...
Feda olsun sana şiirim,
Her vakit sensizlikteyim...
Erdem ALKAYA 20.08.2009 22:10
KARMA ŞİİRLER
Yokluktu, yoksulluktu Anadolu!
Bozkırın orta yerinde bir çocuk doğdu…
Adı Mehmet oldu.
O şehit oğluydu. Daha doğmadan yetim oldu!
Anası kaptı Mehmet’i, Koştu!
Tarlada ırgat oldu.
Eski bir yorgana sardı Mehmet’i, toprağa koydu.
Gün oldu meme emdi; karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu; aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu, toprak onun yatağı oldu.
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük bebek oldu.
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini,
Güneş kararttı tenini…
Mehmet’in aklı erer oldu,
Babasını sordu.
Dedi anası, şehit oldu!
Gövdesini toprak yaptı, vatana kattı!
Senin baban toprak oldu!
Mehmet’in aklı ermedi.
Babası nasıl toprak olurdu?
Gün geldi, Düşman Çanakkale’ye geldi.
Toprak! Dedi.
Mehmet’in yaşı on yedi…
Toprak benim babam dedi, vermem dedi!
Mehmet, Mehmetçik oldu.
Anası onu son kez doyurdu.
Koştu Çanakkale’ye, Mustafa Kemalin askeri oldu!
Gün oldu; karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu; aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu toprak onun yatağı oldu
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük asker oldu!
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini,
Güneş kararttı tenini…
Mehmet’in aklı erdi, hatırladı,
Babasının gövdesini toprak yaptığını; anladı,
Babası nasıl toprak oldu?
Mehmet, Mehmetçik oldu!
Çelik oldu, duvar oldu, ÇANAKKALE GEÇİLMEZ OLDU!
Ateş kustu düşman, mermi kustu, bomba kustu…
Durdu Mehmet, çöktü dizlerinin üstüne.
Kan vardı göğsünün üstünde!
Alnını toprağa koydu,
Toprak kan oldu!
Yattı toprağın üstüne, kırk günlükken yattığı gibi…
Tuttu toprağı, kırk günlükken tutuğu gibi…
Mehmet toprak oldu!
Toprağa renk oldu!
Bitki oldu, yaprak oldu!
Bayrağa kırmızı oldu!
Gelin kızın halısında boya oldu, desen oldu!
Koyuna kuzuya çimen oldu, yün oldu, iplik oldu!
Ustanın elinde çanak oldu, çömlek oldu!
Aşığın dilinde türkü oldu…
İki yüz elli bin Mehmet şehit oldu!
İki yüz elli bin Mehmet toprak oldu!
Toprak bize VATAN oldu!
Fikret TUNÇ
KARMA ŞİİRLER