Öğüt
Artık ihtiyarladım.
Gençlik gitti yaşlandım.
Gençlere var öğüdüm.
Olma hiç düğüm düğüm.
Açık, net ol insana.
Değer verirler sana.
Vaktin varken yapsana.
Sevap bırak arkana.
Sende olacan yaşlı.
Hepten bir ağır başlı.
Bırakma gözü yaşlı.
Kimseyi, çatık kaşlı.
Nedir ömür dediğin?
Kâr mı sanki yediğin?
Varsa iyilik yaptığın?
Kârdır dua aldığın.
Faydalı ol çevrene.
Bakılsın gül çehrene.
Yoksa boş bir çerçeve.
Yakışmaz hiçbir eve.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Kısa Şiirler-1
Ab-ı Hayat
Kalbimdesin, ruhum, senle tamamlanır.
Ab-ı hayatsın, seninle, hayat buldum.
Sevmenin, anlamı, senle tanımlanır.
Aşkın karşısında, ben, aciz bir kuldum.
Araf
Ne sevdin, ne sevmedin, bıraktın arafta.
Sen bir tarafta, çaresizlik, bir tarafta.
Bu sevginin, adını, henüz koyamadın.
Yüreğim halen, aşk mabedini, tavafta.
Sevmek
Sevmeyi bilmeyen insanlar, nedense hep, en güzel sevenlere denk geliyorlar...
Yıkılan Dostluk
Seni hep dostum bildim, bel ki de, bir kardeş.
Bedavaya yıktın, yılların dostluğunu.
Ancak sen, sırtımdan vurdun, oldun bir kalleş.
Anlarsın, bir gün, tek dostunun yokluğunu.
Yürekli Ol
Şimdi, yürekli olma, zamanı.
Kaldır başını, bak, sevdiceğim.
Cesurlar yaşar, hep, aşkta anı.
Bir umut, seni bekleyeceğim.
Ayrılırken
Ayrılırken seninle, nedensizce bakıştık.
İtiraf et; en çok birbirimize, biz yakıştık.
Benim Yerime
Benim yerime, koymayı deneyin, kendinizi.
Dert ve kederlere, siper edin, bedeninizi.
Çekin, çektiğim acıları, yürekten ve içten.
Kaybedince anlarsınız, gerçek sevdiğinizi.
Yağmur
Yağar inceden, bak efkarlı bir yağmur.
Islanır, şu gözlerim, sitemli, vakur.
Acılar, sanki, hafifliyor içimde.
Yüreğim, elinde, oyuncak bir hamur.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Seninle Güzeldi
Seninle güzeldi, Kadıköy, Moda.
Seninle güzeldi, Beşiktaş, sahil.
İstanbul, güzel değildi aslında.
Seninle güzelleşiyordu şehir.
Yollar, kaldırımlar, ağaçlar...
Senleyken güzel ve renkliydi.
Camekanlar daha aydınlıktı sanki.
Beyoğlu bile, daha cıvıl cıvıldı.
El eleyken, kıskandırdı bizi zaman.
Çabucak tüketiverirdi kendini.
Oysa yalnızken öyle mi?
Geçmek bilmezdi, uzun saatler...
Herşeyin anlamlıydın bir zamanlar.
Şimdi yoksun...
Anılar geziyor, buluştuğumuz yerlerde.
Şehir, daha bir ürkek, sönük.
Kadıköy soğuk, bu aralar.
Beşiktaş, pek bir tenha...
Sen yokken, yalnızlık bir dost.
Şehir yalnız, ben yalın...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Türk Köylüsü
Milletin efendisi.
Anadolu soylusu.
İnsanın efendisi.
İşte Türk Köylüsü.
Nasırlı elleriyle.
Kutsal alın teriyle.
Ödenmez emeğiyle
Asil Türk Köylüsü.
Acılı anasıyla.
Çilekeş babasıyla.
Çalışkan atasıyla.
Yüce Türk Köylüsü.
Yardımı seveniyle.
Büyüğe saygısıyla.
Süren geleneğiyle.
Örnek Türk köylüsü.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
