Ufacıkken anasının döşüne!
Yaslanan yüzleri okşar öğretmen
Daha ilk günlerde düşer peşine
Islanan yüzleri okşar öğretmen
Emanet edince ana babası
Yarına taşımak bütün çabası
Manevi gayretler bunun cabası
Puslanan yüzleri okşar öğretmen
İlim irfan ile rota çizerek
Aydınlığın mecrasında gezerek
Ata’mızın ışığını sezerek
Beslenen yüzleri okşar öğretmen
Hele gelince bir ortaçağlara!
Sığmaz olur yürek koca dağlara
Su serptikçe bir de kuru bağlara
Uslanan yüzleri okşar öğretmen
Uzun yolun sonu bir akademi
Eğitim deryadır onlar da gemi
Sen yazdığınla kal dur be Hürdemi!
Hislenen yüzleri okşar öğretmen
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gerçeğin, hayalin, düşün
İlkbaharın, yazın, kışın
Git başımdan senin işin
Alavere, dalavere.
Ortağı mısın aşımın?
Belası olma başımın
İnsanlara yaklaşımın
Alavere, dalavere.
Sözlerine güvenilmez
İşlerine akıl ermez
Benim kafama hiç girmez
Alavere, dalavere.
Gözlerime bir baksana
Hadi ordan kanmam sana
Herkese yap, yapma bana
Alavere, dalavere.
İsimsiz
Göğsümde yaran içinde aşkın
Vatan olmuş, hasret olmuş yastığın
Ruhum boynunda kaldı anmadın
Sen rahatına bak, azalmasın rahatın
Gün gelir, devran dönünce anlarsın
Bir deli varmış diye, bir dakka anarsın
Yorma kendini, kollarınla bahaneni sararsın
Aklın geçtiğini gönlün ne yapsın
At o kalbini düşmüyorsa çöllere
Bütün rakamları çarp, bir iki üç onbire
Eğildi kirpikler yokluğunda, çakıldı gözlere
Vuslat duasını bilmeyen, beni ne yapsın
İflah olmaz gözlerime devr-i sevdan değdi
Sen değil, ettiğim dualar bana getirdi
Yokluğumda kapanan gözlerini kim öptü
Gönül gözü uyuyana dünya gözü ne yapsın
Gelirsen, ömür iki saatte dolar miyada
Vuslatsız çıkmaz can dayanır bir asra
Heyhat etmeden gel, erelim murada
Ahret için isteyen, dünyayı ne yapsın
İsimsiz
Atamı seviyorum
Günler yetmez buna
çiçekler gibi güzel
mavi gözlü atam
Seni çok isterdim görmeyi
eski yıllarda olsam
milletini seversin
çocukları da seversin
Atamı Seviyorum
Eray Şayir
İsimsiz