Otobüslerimizin tam orta bölümde var,
Camdan yaslanma yeri, bir gün kırılacaklar…
Ayakta dikiliriz, orada oturak yok,
Araç ileri geri, hareket eder ki çok…
Mutlaka kırılacak, camdan olmamalıydı,
Yanlış mı düzenlenmiş, bu niçin tasarlandı…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Şu kara kış gününde çok hayvan üşümekte,
Kimi açlıktan kimi soğuktan ölmekte...
İnsan nema peşinde mahvetme yarışında,
İçgüdüsü varım, der yok olma savaşında.
Bir yandan da katleder doğayı tabiatı,
Bencil olmamak gerek koruyalım hayatı.
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mahallenin En Yaşlı Kedisi Öldü
Şükür iyi davrandık rıza güttüğümüzden,
Yabani şey de olsa memnunduk her hâlinden...
Aralığa girerdi, halıya tırmanırdı,
Oradan askılığın tepesine çıkardı...
Zulüm düşünemezdik çünkü biz Rab dostuyuz,
Merhamet Rab'bin emri biz, nefis yoksuluyuz...
Maması da önünde bir parça ciğer yerdi,
Dişleri dökülmüştü gözleri görmez idi...
Tüyleri keçeleşmiş bir deri kemikti,
Yaklaşmamız için de bize izin vermişti...
Ara sıra dokunduk bu yabani kediye,
Evcil olsun, demiştik bu uzun misafirliğe...
Temizlememiz için tepki göstermemişti,
Gücü olmadığından bize ses etmemişti...
Elini ve yüzünü keçelerini aldık,
Lama gibi tüyleri tarak ile çıkardık...
Eli yüzü göründü gözleri masmaviymiş,
Katarağın altından böyle görünebilmiş...
Son iki gün gelmedi dedim, herhâlde hasta,
Ön kapıya uzanmış anladım muallakta...
Kedi, zaten vahşiydi ele alınamıyor,
Mutfak geçidi açık on yıldır uğruyor...
Bu yüzden gel, demedim meğer son günüymüş,
Bilsem de gel, diyemem şahsım buna üzülmüş...
İltihaplı gözlerle gücü hiç kalmamıştı,
Balkonuma uzanmış nefes almamaktaydı...
Bahçenin bir yerinde toprağa gömecektik,
Güvenilir bir yerden gözlemleyecektik...
Ne şanslı bir kediymiş götürmüş ve gömmüşüz,
Çok yaşlı dahi olsa yine de üzülmüşüz...
(2016)
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Tedavi merkezinde tedavi oluyorken,
Samimiyetimizden incelik gereğinden…
Dedim, bu ikramımız yiyelim tat alalım,
Baklavalarımızla işi tatlandıralım…
Cafer Bey’se fizikçi bizlerle ilgilenir,
Ortam samimiyetinden vakit geçirilir…
Muhabbet ortamında içimizden geçirdik,
Veda sebepleriyle usuller geliştirdik…
Dedik, ayrılacağız hediye getireyim,
Şu gazozlarımıza baklava ekleyeyim…
Randevum gereğiyle adımı yazmamıştım,
Sekretere sunarken laf açıklamamıştım…
İçeride dört kişi bir de sonradan gelme,
Yani bir parmağını inciten muhtereme…
Fizik tedavi yeri gazoz sorun değildir,
Bekleme anları var iş aksamayabilir…
Derken, birisi geldi saygıdeğer şahıstan,
İkramlar başlamıştır bizim uzağımızdan…
Önemsenmediğimden ikramımız gelmedi,
O, getirdi sanıldı bize getirilmedi…
Lafa gireyim, derken sen şimdi sus denildi,
Gazozlar içiliyorken şahsım geri çekildi…
Afiyet olsun, dedik hiç anlamamışlardı,
Muhterem huzurluydu üstelik de şanslıydı…
Demedi, “Bizim değil bizler getirmemişiz,
Hocamın hediyesi teşekkür etmeliyiz…”
Konuyu düzeltmedik ve unutuldu gitti,
Mazimizde hatıra hatırıma gelmişti…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK