Oyun Şiiri

Ben Bir Öğretmenim Evlat!

Ben bir öğretmenim evlat!

Kendini kardelenlere adamış bir köy öğretmeni

Kalemimdir benim sihirli değneğim

En umutsuz anlarda açan çiçeklerdir kardelenlerim

Ben bir öğretmenim evlat!

Kara tahta başında bir umut arar yüreğim

Bir hoş olur ahşap sıradakileri gören gözlerim

Ben bir öğretmenim evlat!

Bir ışığım ben karanlığa karşı cephe alan

Korkusuz bir neferim cahillikle savaşan

Yoksulluk koymaz bana evlat

Ben bir cevherim karanlığı aydınlatan

Ben bir öğretmenim evlat!

Büyük yürekler taşıyan küçücük bedenler gördüm

Ne çiçekler gördüm güneşten mahrum kalmış

Bütün acılara rağmen gözlerinde tebessüm saklamış

Ben ne fidanlar gördüm evlat

Alevler içinde bir damla suya hasret

Bir damla su oldum ben,küçük kalplere merhem

Ben bir öğretmenim evlat!

Uçan martılara sor beni anlatırlar sana

inançla yükselmeyi semalara

Özgürce kanat çırpmayı hayata

Aşkı ben öğrettim onlara

Sor beni geceye ışık tutan yıldızlara

Sor beni yıldızların efendisi ay’a

Sor beni güneşi bekleyen goncaya

Umutda kanat çırpmak nedir anlatırlar sana

Ben bir öğretmenim evlat!

Kendini kardelenlere adamış bir köy öğretmeni

Bilginin meşalesini taşırım yüreğimde

Mahpeykör olurum karanlık gecelerde

Hayat bulurum ben sonu mutlu biten hikayelerde.

Ümit Zafer Bağcı

Öğrenci Şiirleri

Yaramaz Öğrenci

Öğrenci elinden, kalmışım naçar

Beni bile harcar, satar öğrenci

Hiç sebebi yokken, okuldan kaçar

Çırpındıkça dibe, batar öğrenci.



Arka sıralarda, dürtüşme başlar

Ufak tefek şeyden, sürtüşme başlar

İdareye kızar, okulu taşlar

Camları ateşe, tutar öğrenci.



Saç sakal uzar, etek kısalır

Derslerin çoğundan, kırık not alır

Gece üçte yatar, uykusuz kalır

Sıranın üstüne, yatar öğrenci.



Makyajdan da kakmaz, gelir kokulu

Bununda dilinde, pirsing sokulu

Karıştırır bir de, bütün okulu

Birbirine bile, katar öğrenci.



Çalışmaz dersine, konar hazıra

Güvenir Allah’a, ya da Hızır’a

Destanlaşır cepler, yazılır sıra

Kopyeyi istersin, yutar öğrenci.



Sus dersin susmaz, velvele yapar

İyi yolda gitmez, kötüye sapar

Seviyorum der de, aşkına tapar

Üstelik gaf yapar, sakar öğrenci.



Çöpü yere atar, duvarı yazar

Günde beşi bulur, yediği azar

Aman dikkat edin, değmesin nazar

Cevşen’i boynuna takar öğrenci.



Öğretmeni takmaz, dersleri takmaz

Lise üçe gelmiş, kerrâttan çakmaz

Coşkun sular gibi, çağlayıp akmaz

Kendi kendisini, yakar öğrenci.



Biraz Tulum Hayri, biraz da şaban

Güdük Nemci yine, tepiyor taban

Okulda yangın var, tütüyor duman

Helâda cigara, yakar öğrenci.



Son derste kendinden, geçer uyuklar

Saate bakar da, zili sayıklar

Rüya görür gölde, yüzer kayıklar

Dinleye, dinleye, bıkar öğrenci.



Necati’m geçmişi, yaşadın bu gün

Öğretmen gelmezse, yapardık düğün

Sanki, bir masaldan kesit, gördüğün

Sabreder, dişini sıkar öğrenci.



Yazan: Alper harman

Öğrenci Şiirleri

Atatürk

Atatürk'ü görmesemde

Yeniliklerini görüyorum

Atatürk'ü duymasamda

Kitaplarını okuyorum



Bakıyorum anılarına

Atatürk'ü özlüyorum.

Vatanı için yaptıkları görünce

Duygulanıp ağlıyorum



Vatanını seven biriydi

Bağımsızlığına düşkündü.

YA İSTİKLAL YA ÖLÜM DERDİ

Bu kahraman unutulur mu



Atatürk ölmedi ölemez

Kalbimizde değeri sönmez

Yaptığı eserler hala silinmez

bu kahraman unutulur mu



Büşra başak

Öğrenci Şiirleri