Rab'be İsyan Etme Şiiri

Rab'be İsyan Etme

Ey gafil şunu bil ki bizler günahsız doğduk,
Rab'bimizce sevildik, Rab'bimizce korunduk...

Şeytan bize göz kırptı, yolumuzdan ayırdı,
Davetiye gönderdi, bâtılda ki yoluna aldı...

İnkâr edişimizde, nefisle ahbap olduk,
Kibir, gurur, şirk derken vicdansızlığı bulduk...

Ruhumuz ıslah olmaz, kötülük engellenmez,
Ahlâk, merhamet, vicdan, adalet, hiç gelmez...

Merhametle yaklaşıp, iyilik etmemiz gerek,
Kalpleri, kırmadan, adil olmamız da gerek...

Fakat bu mümkün değil, biz kırar ve dökeriz,
Şeytan emir verecek, zalim de bilineceğiz...

Tevazuu hiç bilmeden, bazen incitiyoruz,
Bağışlayamıyoruz ve hiç affedemiyoruz...

Dünya değil cehennem, boşuna oynamışsın,
Hakk'ı yaşamamışız, gerçeğe inanmamışız...

Aldanmak zor meslek, sonunda cehennem var,
Kalbinde ruhi boşluk, bir de meçhul korkun var...

Çünkü nefis isyankâr, nefsimizdir aldatan,
Rab'be isyan ettirtip, ruhunu da kandıran...

Gel artık merhamete, gezegen yıpranmasın,
Vicdanın yumuşasın, günahların azalsın,

Kullar ki çok nefis kâr, tövbekâr da olmuyor,
Rab'bim emirler vermiş, emir dinlenilmiyor...

Günahkâr bir şairim, günahlarımı saydım,
Hesabım var nefsimle daha yok sayamadım...

Cennet oldukça geniş, ruhumu adamışım,
Hakikati anladım, henüz daha yaşayamadım...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri