Anne sokaklar kötü ben garip
Yaşam acımasız çaresizlere
Bana anne,yaşam acımasız bana
Gözlerimdeki son ateşi de aldı hayat aldı sensizlik
Artık o ateş o yaşam ateşi küllere döndü
Küllere döndü gözlerim…
Artık ne hayat ne özgürlük önemli
Ne fayda eder bana,sensiz bana anne
Artık ben yokum,yok oldum sensizlikten
Yaşam tüm acımasızlığını gösterdi bana
Aciz bana…
Sen yoksun annem nerde beni koruyan anam
Nerde beni acizlikten çıkaran anam
Sönen gözlerime ateş veren
Beni hayata bağlayan anam…
Sokaklar acımasız bana,benim gibilere
Gece acımasız gündüze
Gündüzün verdiği sıcağa,ışığa…
Hayat acımasız bana
Acıya dayanan bana
Anamı unutan,onu koklayamayan bana…
Kızgınlıktan yaşama
Her şeye,hayata küsen bana:
İnsanların yabancı,sinsi bakışları karşı…
Benim özgürlüğüme geceler karşı
Işığı sevmeyen ıssız geceler…
Benim özgürlüğüme hayat karşı anamı götüren hayat,
Beni varken yok yapan hayat,
Özgürlüğümü elimden alan hayat…
Şimdi yalvarıyorum sana ANNE
Bırakma beni anne,
Bırakma beni acımasız hayata,
Benim gibi acizlerin acizliklerinden çıkar sağlayanlara,
Bırakma beni anne…
Sönmesin gözlerimdeki ateş,
Sönmesin beni bu hayata bağlı tutan ateş,
Sönmesin hayatın,insanların acımasızlıklarını yakan ateş,
Sönmesin anne o sönerse ben de sönerim
Unutulur giderim diğerleri gibi…
Özgürlüğü,senin mis kokunu yaşamadan giderim
Sönerim sonsuza dek…
Biterim anne!
Belki sokak köşesinde
Belki köprü altında ayı seyrederken
Giderim veda ederim…
Bana ben istemeden
Çaresiz olduğum anda
Veda eden hain hayata
Veda ederim…
Beni bırakama
N’OLUR BENİ BIRAKMA ANNE!!!
Umutcan SAVCI
KARMA ŞİİRLER