Hürriyeti kalbime altın tabakla sundum.
Varsın şimdi kana kana özgürlüğünü içsin.
Bundan sonra ne ararım, ne adını anarım
Çünkü artık benim için "KOSKOCAMAN BİR HİÇ"sin!
Turan AKBULUT
Sen
Sen benim canımın içinde cansın,
Sen benim ömrüme anlam katansın.
Sen gönül bahçemde bir taze gonca,
Sen benim geceme ışık tutansın.
Sensiz inan benim eksik bir yanım,
Sensiz zindanlarda tutsaktır canım.
Sensiz ben kanadı kırılmış bir kuş,
Sensiz ben damarda kurumuş kanım.
İnan, gerçeğim sen, yalanım sensin.
Ruhumu tutan ve salanım sensin.
İçinde ben olan her neyim varsa,
Benden çıkarınca kalanım sensin.
Senden yana benim hiçbir âhım yok,
Sensiz hiçbir nefeste ferahım yok.
İnan canım, sensin benim sevabım,
Seni sevdim seveli, günahım yok.
Turan AKBULUT Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Turan AKBULUT Şiirleri:
Korkuyorum,
Ya bu gidişin son olursa
Beklediğim akşamlarda,
Gözlediğim yollardan,
Dönmezsen diye korkuyorum.
Korkuyorum,
Başımı yastığa sensiz koymaktan
Yalnız uykulardan,
sensiz rüyalardan,
ve bir sabah doğduğunda güneş,
sensiz uyanmaktan korkuyorum.
Bilirsin bakamam güneşe sensiz.
Sensiz, mehtabı yaşayamam
Korkuyorum sensiz gecelerden
Ve sensiz şafaklardan korkuyorum.
Bir sofraya sensiz oturmaktan,
Bir lokmayı sensiz yutmaktan,
Ve bir lezzeti
sensiz tatmaktan korkuyorum.
Elimde değil,
Bir kapıyı sensiz çalmaktan
Ve çalan bir kapıyı sensiz açmaktan…
Beni bilirsin,
Tanımadığım bir yüze
Sensiz bakmaktan korkuyorum.
Sensiz bütün sokaklar sessiz,
Bütün sular derin,
Sensiz sabahlarım karanlık
Ve birer tuzaktır gecelerim,
Hani var ya,
Bir yudum suyu bile,
Sensiz içmekten korkuyorum.
Sensiz yaşayamam yazları,
Sensiz geçiremem kışları,
Sensiz düşünmekten bile korkuyorum,
Barınamam sen olmazsan,
Sensiz bu hayatı yaşamaktan,
Sensiz nefes almaktan,
Gülmekten, ağlamaktan,
Ve sensiz bir gün,
Issız bir sokak ortasında
Ölmekten korkuyorum,
Korkuyorum, korkuyorum
Turan AKBULUT
Hadi çık gel artık karanlıklar içinden
Gönlümdeki aydınlığa.
Ben ufkunda güneşler açtırayım,
Sen dolunay gibi doğ gecelerde.
Ben huzura ereyim mehtabının ışığında;
Sen kapkara denizlerde
Gölgene sığın.
Ne kelimeler kafidir
çıkarmaya gözlerinden gizemi,
ne kitaplar dolusu nesirler…
gel de açılsın artık hazanım,
goncalar güle dönsün.
gel ki,
ruhumdaki bu yangın
büyümeden sönsün.
Varlığın bir rüyadır
Beni alıp götüren.
İçimde kopan tufan
Alır gider ümitleri.
Bunca koştuğum kalır yanıma kâr;
Yazdığım her kelime
Beni buhrana sokar…
Dilensem alır mıyım bilmem
Gözlerinden sevdanı.
Yalvarsam ulaşır mı
Saltanatına yakarışlarım?
Bilmem,
Bu ateşlerde
Sen mi yanarsın,
Yoksa ben mi yanarım?
Ben hiç gömülmemiştim
Böyle çaresizlik batağına.
ruhum vaz geçmiyor mihrabından,
pencerenden kaldır artık
şu garip örtüleri….
bırak da dolayım gönül kabına,
yalnızlık elbiseni soyun da gel,
gel ki doyayım mehtabına…
nasıl anlatsın bu dil?
bu garip yürek nasıl dayansın?
ya dinsin ruhumdaki fırtına;
ya da bedenim bu ateşte yansın.
düştüğüm girdaplardan çıkar,
bir damla su uzat
kurumuş dudaklarıma,
firakımdan ellerin yansın.
tükensin efkârım soluklarında
umutlar birbaşka bahara kalsın...,
Turan AKBULUT