Sen Yoksan Ben De Yokum
Sevgilim bak, sen yoksan, ben de yokum.
Açsamda, sen varsan, inan ki, tokum.
Nice, zor günler yaşadık, biz senle.
Dertler azaltsada, seninle çokum.
Sevginin, aşkın, sendedir değeri.
Bu işin, pişmanlığı yok, meğeri.
Biz birlikte, biz olurken, seninle.
Sevdanın, sökülüyordu ciğeri.
Eksiksem, tamamlarsın, o sevginle.
Aşkımızı, yüceltirsin, ilginle.
Eğer bir gün, dersen bana, ben yokum.
Sevgilim, sen yoksan, ben de yokum...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ben Bir Çam Ağacıyım
Ben, boğazda bir, çam ağacıyım.
Diken dikendir, yapraklarım.
Yeşil rengin, mimarıyım
Bereketiyim, bu toprakların.
Siz göremezsinizsiniz, yanımdayken.
Ben görürüm mavilikleri, rüzgarla eğilir başım,
Selam veririm, geçen gemilere.
Kaleleri görürüm ben, tarihin tüm ihtişamı ile,
Hayranlıkla izlerim onları.
Ben bir çam ağacıyım, boğaza nazır bir koruda.
Tepeme kuşlar konar, yazın cıvıl cıvıl.
Bazen, salıncak kurulur, dallarıma.
Sevgililer sallanır, neşeyle.
Bakmazlar, birbirlerine endişeyle.
Ben kışım, baharım, doğayım.
Yeşilin en güzel tonuyum, kozalağım.
Çam sakızı, çoban armağanıyım.
Ben ormanım, hayatım, canlıyım.
Mis kokar, benim her yanım.
Can verenim, insanlara.
Ben bir, çam ağacıyım.
Kökü, yüzyıllara uzanan.
Başı dik, bulutlu...
Geleceğe dair, umutlu..
Sivri, yapraklı, uzun boylu,
Tarihe tanıklık eden, bir çam ağacı...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Hüzün Bağlarım
Her mevsimin, ayrı bir güzelliği var.
Bahar ılıman geçer, kışın, kar yağar.
Zaman gelir geçer, içimde bir sızı.
Ah!, yine acılardan, bu gönlüm kanar.
Ben kaderlerime, hep güzün ağlarım.
Ben her son baharda, hüzün bağlarım.
Yine bezgin ve perişan, bak hallerim.
İçimde yorgun, ezik, üzüm bağlarım.
Mevsimsel mi bu aşk, bu sanki bir grip?
Neden böyle olur içim, mahsun, garip.
Dudaklarım, çatlamış bir toprak gibi.
Beklenen bir aşk için, oldum muzdarip.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Aşkın Sonbaharı
Eylül geldi, bak havalar soğudu.
İçim sanki, daha da bir, burkuldu.
Biten aşklar, yaprak, yaprak döküldü.
İçimde yaşanan mevsim, son güzdü.
Yapraklar ağaçta, soldu, sarardı.
Aşk acısından, yürekler karardı.
Yara alanlar, mevlaya yakardı.
Sona yaklaşan aşkım, beni üzdü.
İçim bulut bulut, yağacak yağmur.
Ağlasam ortalık olur, sel çamur.
Sanki aşk değil, oyuncak bir hamur.
Ona şekil veren, bu işi çözdü.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
