Sen Yoksun Ya
Melekler çırpınıp durur omuzlarımdan sessiz ve çığlıklara boğulur gözyaşlarım.
Adım adım depremler yaşanır kalbimin en derin kuyularında
Nedensizce bir hüzün beni alıp götürür bu gece
Sen yoksun ya sen yoksun ya
Dedim gönül feryat eder ederde bülbül konmaz ki dalıma
Ötmez ki çalan sazım nağmelerim kaybolurdu
Hıçkırık tuttu yine hüzünlüyüm yine
Sen yoksun ya sen yoksun ya
Uçurumlara seyrettim saçlarını matemin en hüzünlü çerçevesinde
Ağlıyordum ağlıyordum ama bulutlar gözlerini tutamıyordu
Yazıyorum işte dinle bir kere dinle bunları son sözlerim giderken
Sen yoksun ya sen yoksun ya
Derin derin uykularım geliyor rüyalara hapsolmuşum
Zaman üstüme üstüme geliyor
Sen yoksun ya sen yoksun ya
Çırpınıp duruyorum kırlangıç gibi bir damlam düşerse
Biliyorum biliyorsun gidiyorum sana hasret toprağa
Sen yoksun ya sen yoksun ya
Mehmet Bildir
Mehmet BİLDİR Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
İçimdeki Sen Gibi
Suya yazı yazmak gibi seni sevmek, yorgunum, üşüyorum.
Yanındayım, ama yalnız ne çare
Suskunum huzursuzum
Gözlerinde uçurumlar korkup da yüzleşmeye
Bakışların kaçar gider gücüm yok yetişmeye
Düğüm düğüm oldu içim ne olur bir şey söyle
Sen sustukça içimde isyanlar, çığlıklar
Gece avutmuyor gönlüm unutmuyor
Dokunduğum hiç bir ten senin gibi kokmuyor
Avuçlarımda eriyen buz gibisin
Damla damla akıp giden umutlarım gibisin
Çaresi derdinden daha zor
Yüreğimiz yetmiyor söylesene nerdesin
Gözlerinde uçurumlar korkup da yüzleşmeye
Bakışların kaçar gider gücüm yok yetişmeye
Düğüm düğüm oldu içim ne olur bir şey söyle
Sen sustukça içimde isyanlar, çığlıklar
Gece avutmuyor gönlüm unutmuyor
Dokunduğum hiç bir ten senin gibi kokmuyor
Koyamadım kimseyi yerine sen gibi
Sevemedim kimseyi içimdeki sen gibi...
Mehmet Bildir
Mehmet BİLDİR
Yokluğunla Aç Yaşamak
Bir kitap düşün satır satır
İçini size döken.
Her sayfada dertlerinizle dertlenen ve kapağını kapattığınızda yeni umutlar hediye eden.
Yaşamayı hayal ettiğim yerde değildim. Yaşamaya alıştığım yerde kaldım.
Sanırım zamansız sevdim seni.
Benim ıslanmayı düşlediğim tek yağmur sendin.
Yalnızlık ne uzun bir kelime oldu bende.
Anlatmaya dilim, yazmaya mürekkebim yetmedi.
Okyanusun ortasında küreksiz bir sandal gibiydim.
Düşüncelerinin bir tanesini mandalla tutturmak isterken.
Bir diğer düşüncemin peşinde ilerlemeye devam ediyordum.
Düşüne bildiğim kadardı hayat.
Ve yazabilirim duygular kadardı mısralar.
Parmak uçları kadar yakın insanlar vardı hayatımda.
Uzanan hayat bırakan yokluğun kaybolacak misali.
Bir hikâyenin
Son iki hecesiydik biz.
Kaç sonbahar geçti, kaç gözyaşı senin için aktı.
Yapraklar özgür ben bahara mahkûm oldum hep.
Hep bir sese ihtiyaç duydum.
Çığlık çığlığa kaldım kendi iç alemimde hep varlığını aradım içimde.
Unutmak hep unutmak istedim.
Varlığını bilip.
Yokluğunla aç yasamak.
Varlığını bilip.
Yokluğunla aç yaşamak.
Mehmet Bildir
Mehmet BİLDİR
Sesiz Ve Sensiz
Dedim ya yine geceydi. Kalbime kaç kere sorduysam.
Yine sessiz ve sensiz
Senden yükseliyordu kahkahalar ama arkasında bir tebessüm.
Ama yine bir geceydi sessiz ve sensiz
Yine bir veda yaklaşıyordu korkuyordu gönül
Yine geceydi yine yeniden bir gece ama yine sensiz
Korkular vardı bir damla dökülür yine bir geceye, hep sensizdi gönül.
Unutma ki hayatı ama paramparça birde sen vardın bu gece uykum yok gece var sensiz
Dökülen incileri kalpten okuyan gönüldü oda yalnızdı gecede benim gibi dün gibi yarın gibi.
Yine sesiz yine sensiz
Mehmet Bildir
Mehmet BİLDİR
