Sende Bir Gün Anlarsın Şiiri

Onlar Öyle Dediler

Bir tanem… Ağaca –dala, yaprağa sordum,

Mevsimlerin ötesi, baharındır dediler.

Gül’e, çiğdem’e, mor menekşeye sordum,

Yediveren güllerin, dallarıdır dediler.



Yazdığım şiirlere, şarkılarıma sordum,

Mısralara sığmayan, o aşkın’dır dediler.

Benimle batan güne, esen yellere sordum,

Seherde öten bülbülün, çilesidir dediler.



Yıldızlara ay’a, birde güneş’e sordum,

Yolunu gözlediğin, o’dur dediler.

Günlere aylara, yıllara sordum,

Özlediğin sevgili, bu’dur dediler.



Sensiz geçen karanlık, gecelerime sordum,

Seni aydınlatan, mehtabındır dediler.

Ağlayan gözlerime, yanan yüreğe sordum,

Senin kara sevdanın, ilacıdır dediler.





Ben demedim sevdiğim,

Onlar… Onlar, öyle dediler.





N.GÖKHAN SONSEL

N.Gökhan SONSEL

Kırkından Sonra

Yaşım yetmişten sonra, üç basamaklı,

İçimde binlerce, sevdalar saklı.

Desinler bu şair, herkesten farklı,

Sevdalar tükenmez , kırkından sonra.



Kim demiş ki erir, söner hayaller,

Kalbimde yeşerir, bembeyaz güller.

Dalımdan gitmezse, öten bülbüller,

Sevdalar bitmez ki, kırkından sonra.



Görürsen yanarsın, bir güzel yâre,

Sanma ki bulunmaz, bu derde çare.

Başımda yüzlerce, binlerce hare,

Sevdalar tükenmez, kırkından sonra.



Kim demişse yalan, yalan söylemiş,

O aşkla... sevdayla, ilgilenmemiş,

Ne güzel söylemiş, ihtiyar derviş,

Hayat yeniden başlar, kırkından sonra.



Ben daima sevgiden, aşktan yanayım,

İçimde gerilmiş, ok ile yayım.

Sevdalar her gece, fener alayım,

Sevdalar bitmez ki, kırkından sonra.



Bende bitse sevdalar, şiir yazamam,

Tükenir yok olur, nefes alamam.

Dünyada bir saniye, bile kalamam,

Bitmesin sevdalar, kırkından sonra.



N.Gökhan SONSEL

N.Gökhan SONSEL

Sende Bir Gün Anlarsın

Bu gün daha çok gençsin, anlayamazsın beni,

Neden ağardı saçlar, sanki bir hiç uğruna.

Nasıl yok oldu bitti, içimdeki arzular,

Seneler tükendikçe, sende bir gün anlarsın.



Kararır bütün dünya, sanki gün ortasında ,

Anlayamazsın bir an, gecenin matemini.

Yıldızlara soramaz, güneşe soramazsın,

Bir gün kara sevdanın, sebebini anlarsın.



Gecikmiş bir sevdanın, verdiği ızdırabı ,

İçindeki yok olan, hislerini anlarsın.

Ellerinde titreme, kalbinde bir sıkıntı,

Sendeki sonbaharın, bittiğini anlarsın.



Bir gün gelir anlarsın, gözyaşının dilini ,

Kurutamaz ateşin...o ıslak mendilini.

Bakabildiğin aynalar, haykırır gerçekleri,

Yok olan gençliğinin, kıymetini anlarsın.



Artık belin bükülmüş, kar yağarken saçına,

Kaybettiğin boşa geçen, yıllarına yanarsın.

Acımasızca biten , takvim yapraklarını,

Kopartmaya kıyamaz...anılarda saklarsın.



Bir gün gelir anlarsın, bir bakış kadar uzak,

Lanet dolu dünyanın, kokuşmuş gerçeğini.

Bir gün dost saydıkların, uzatmazsa elini ,

Gerçek olan dostların, değerini anlarsın.



Bir gün düşmüş olursun, o derin çizgilere ,

Nasıl yerleşti dersin, istemeden yüzüme .

Bir gün buruk bir sızı, yerleşir yüreğine,

Bir ömrün bittiğini, sende bir gün anlarsın.



N.Gökhan SONSEL

N.Gökhan SONSEL