Bir engeldir ki teğet geçilmeyen,
göz göre göre teslim olup,
hayata yenik düşüren..
Bir muhabbettir ki kaçınılmayan,
üze üze düşünüp,
Hayaller kurduran...
Bir sevdadır ki bu bendeki,
Can olup cananından uzakta bırakan....
Ne etikete gerek kalır, ne arayıp şarkını dinletmeye..
Herkesin gücü yetmez bilesin seni sevmeye...
'Mehmet Sezer'
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
şimdi o mucizevi diyarda
Belkide en sevgilinin
o en sevgilinin, en yakınındasın
Perde Koymuş gözümüze yaradan
Ne kadar bakarsak bakalım, göremeyiz aradan
Haber veremesende Emre Abim sen oradan
biliyoruz, biliyoruz şeb-i aruzun bugün senin
Bir gün daha
ve hatta ebediyen dalgalansın diye al bayrak
şehadet şerbetini içtin sen
sevenlerini yasa boğup, serden geçtin sen.
İsimsiz
Zehir olsa elin, kalbime basar severim
Edenin bana mutluluk kalbime huzur
Leyla ile mecnun aşkı değil, senin bakışların bana aşık olsun yeter
İsmini kalbime yazdım kalbimi aşkına yazdım
Hayata bakışın mutluluğuna huzur dolsun
Ay yıldızlı bayrağımız gibi sevgimiz daim olsun
İsimsiz
Sen !
Uykusuzluk nedir bilir misin?
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı?
Gözlerini tavana dikip, düşündüğün oldu mu bütün gece?
Ve bütün bir gün, belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Gelmeyince, seni aramayınca, ölesiye ağladın mı?
Sonra çekilip en kuytusuna yalnızlıkların, dev bir ağacın altında ölmeyi,
bir teselli aramayı ,ıssız parklarda, tenha sokaklarda,
deli divane yollara düşüp, yaşlanmış bir köpek gibi,
eskimiş bir gömlek gibi, atılmış hissettiğin oldu mu?
Sevmekten, günler, geceler boyunca yürümekten, yüreğin hiç yoruldu mu?
Sen ! yalnızlığın acısını bilir misin?
Unutulmak bir hançer gibi saplandı mı sırtına?
İçinde kıskançlığın zehirli çiçekleri açtımı?
Bütün gururunu çiğneyip, sevdiğinin geçtiği yollarda,
bastığı toprakları eğilip öptün mü?
Sen !
Çaresizlik nedir bilir misin?
Sen !
Yokluk nedir gördün mü?
Yanan başını duvarlara vurup,
parçalamak geldimi içinden?
Sen !
Her gün bir defa daha öldün mü?
Böyleyim diye ayıplama beni.
Bir gün kendimi sonsuzluğun koynuna bırakırım,
yaralı ve yenik bir insan gibi, darılma!
unutma ki her seven adsız bir kahramandır.
Unutma ki insan sevebildiği kadar İNSANDIR...
İsimsiz