Ezanları dinliyorum sayende
Loş karanlığı yırtıp
Şafak müjdeleyen ezanları
Derken
Horoz sesleri bastırıyor karanlığı
Kuşların melodisi sesini getiriyor kulağıma
Ne yapsam bir türlü uyuyamıyorum
Gel de uyu hasretin varken
Gel de uyu hayalin yaşarken
Gel de uyu bu kalp aşkla coşarken
Sensizlik canıma yetiyor
Gözlerin gözümde tütüyor
Bir resminle avunuyorken
Bir ömür böylece bitiyor.
İSMAİL MALATYA
İsmail MALATYA Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Kurnaz ol hemşehrim derler
Hem der, hem hakkını yerler
Aklınla alay ederler
Ben bu gurbetin ta! Neyse.
Sen boşa koyarsın dolmaz
Doluya koyarsın almaz
Asla mutlu günün olmaz
Ben bu gurbetin ta! Neyse.
Çilesi, zahmeti çoktur
Kalbine saplanan oktur
Gün sayarsın, sonu yoktur
Ben bu gurbetin ta! Neyse.
İSMAİL MALATYA
İsmail MALATYA
Alimleri,mürşitleri,
Evliyaları,yiğitleri,
Mevlanaları,Yunusları,
Kültürü ile zengin Anadolu'nun
Mütevazi bir kasabasında
Törelerine bağlı bir ailenin
Tekne kazıntısı evladı olarak
Hıçkıra hıçkıra geldim dünyaya,
Her Anadolu çocuğu gibi.
Her Anadolu çocuğu gibi,
Ben de höllüklere belendim
Toprağın sıcaklığını,
Damarlarımdaki kanda,
İliklerimin her zerresinde
Titreyerek hissettim.
Benim de pantolonum yamalı,
Ayakkabılarım lastikti.
Şekillendirilmiş petrol ürünü
Oyuncakları bilmezdim ben;
Ağlayan bebekleri,
Ateş alan silahları.
Şeker pancarının kökündendi,
Benim arabam,trenim.
Katar katar dizerdim onları
Dünyalar olurdu benim.
Çamurdandı bütün oyuncaklarım,
Kendim şekillendirirdim onları,
Bütün hünerlerimi sergilerdim,
Oyun arkadaşlarıma.
Yumurta satıp aldım kalemimi,
Her Anadolu çocuğu gibi;
Bir bakraç yoğurt sattım
Kitap için,defter için.
Yattığımda şükrederdim Allah'a;
Anadolu'nun elektriksiz,okulsuz,
Hatta susuz,yolsuz...
Kırsalında doğanlardan daha şanslı olduğum için
Okuluma gidip geliyordum;aslanlar gibi.
Yavan yemek de yesem,
Yamalı da gezsem
Aç değildim,çıplak değildim.
İlim deryasından içiyordum yudum yudum.
Geceleri huzurlu uyuyordum
Aferin aldığım zaman,
Pekiyi aldığım zaman,
Öğretmen başımı okşadığı zaman.
Yaz tatillerinde yardım ederdim babama;
Tarlada,
Harmanda.
Akşama kadar çeker dururdum
Gavur ölüsü gibi tırmığı
On dönümlük yamaç tarlada.
Her yanım tutmaz olurdu,
Akşam eve geldiğimde
Kıvrılırdım hemen bir köşeye.
Sabah kalkardım;
Yine dinç,
Yine çakı gibi,
Yine arslan gibi,
Her Anadolu çocuğu gibi.
Hayvanat bahçem,evimizin bahçesi,
Oyun alanım,harman,
Lunaparkım orman,
Yüzme havuzum ırmaktı.
Her şeyim doğaldı benim;
Her şeyim,
Beşiğim doğaldı,
Kaşığım doğaldı,
Karekterim doğaldı,
Aşığım doğaldı,
Her Anadolu çocuğu gibi.
İSMAİL MALATYA
İsmail MALATYA
YÜREĞİNE ŞİİR KOY
Yüreğine şiir koy da gel bu sabah
Kokun sinsin üstüne
Gözlerinin rengini bulaştır
Gönlümün derinliklerine ulaştır
Yüreğime dokunsun
Gün boyu dudaklarımda olsun
Her saniye okunsun
Yüreğine bir şiir koy
Aşka doyur beni
Sevdaya doy.
İSMAİL MALATYA
İsmail MALATYA