Dallarıma, bak, yine karlar yağmış.
Yollarıma çıkanlar, sanki dağmış.
Yar, bizi, hiçbir engel, ayıramaz.
Aramızdaki, ne güçlü bir bağmış.
Yar, bir haber gönder, bana bir ses ver.
Soluksuz, bak hasretim, bir nefes ver.
Seni arıyorum, sokaklar, çıkmaz.
Kayboldum burda, bana bir adres ver.
Gönülden gönüle, bir yol var, derler.
Sevenler, birbirine, naz ederler.
En önemlisi, nedir, bilir misin?
Sevince, yok olur, bütün kederler.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Neyiz biz?,Neden geldik bu aleme?
Yok oluş mu?,Var oluş mu önemli?
Özüne dön, bakma sen, elaleme.
Gözlerin bazen, kalacaktır nemli.
Akıl ve mantık, süzgecinden geçir.
Bilimi, maddeyi, sonsuz evreni.
Tüm insanların, arasından seçil.
Tamamla, yolculuktaki devreni.
Gözün gördüğü, parasal değerler.
Özün ördüğü, yarasal eğerler.
İç dünyanda sana, yol gösterecek.
Bazen bilinmeyen, tüm meğerler.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Ben bir, köy öğretmeniyim.
Öğretirim, yavaş yavaş.
Ancak ben, pek azimliyim.
Cahalete, açtım savaş.
Ben, kara tahta başında.
Henüz, yirmi beş yaşında.
Öğrencilerim, umutlu.
Renk renk, çiçekler karşımda.
Masmavi, önlükleriyle.
Beyaz, yakalıklarıyla
Parlayan, o gözleriyle.
Öğrenmeye açıktılar.
Yazdım tahtaya, bembeyaz.
Demedim, soğuk ve ayaz.
Sobayı yaktım, soğukta.
Öğrettim her, bahar ve yaz.
Öğrenciler fakir, yoksul.
Hepsi bir umut, gelecek.
Ders dinlendi, usul usul.
Hepsi, meslek edinecek.
Ben bir, köy öğretmeniyim.
Ben aydınlığım, ışığım
Ülkenin, geleceğiyim.
Mesleğime hep aşığım.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Hayatımın anlamısın.
Sevgi tomurcuğumsun.
Tek çıkarsız sevenimsin.
Dünyalar iyisi anneciğim.
Ağladım sende ağladın.
Güldüm sende güldün.
Bir ömür beni büyüttün.
Dünyalar iyisi anneciğim.
Ahiretin firdevs cenneti.
Ayağının altına serildi.
Bu şeref tek sana verildi.
Dünyalar iyisi anneciğim.
Anneler hep kutsal emanet.
Evlat eder mi ona hıyanet.
Ve tabiki en nihayet.
Dünyalar iyisi anneciğim
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL