Sevmek Neymiş Bir Gün Anlarsın
Birgün Anlarsın
Uykuların kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez.
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar ne yastık.
Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık.
Onun unutamadığın hayali,
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine.
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.
Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu.
Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin.
Gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için,
Vurursun başını soğuk taş duvarlara.
Büyür gitgide incinmişliğin kırılmışlığın.
Duyarsın,
Ta derinden acısını, çaresiz kalmışlığın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.
Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin.
Niçin yaratıldığını.
Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini.
Uzun uzun seyredersin aynalarda güzelliğini.
Boşuna geçip giden günlerine yanarsın.
Dolar gözlerin, için burkulur.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.
Bir gün anlarsın tadını sevilen dudakların.
Sevilen gözlerin erişilmezliğini.
O hiç beklenmeyen saat geldi mi?
Düşer saçların önüne, ama bembeyaz.
Uzanır, gökyüzüne ellerin.
Ama çaresiz,
Ama yorgun,
Ama bitkin.
Bir zaman geçmiş günlerin hayaline dalarsın.
Sonra dizilir birbiri ardına gerçekler, acı.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.
Bir gün anlarsın hayal kurmayı;
Beklemeyi, ümit etmeyi.
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi.
Lanet edersin yaşadığına...
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın.
O zaman bir çiçek büyür kabrimde, kendiliğinden.
Seni sevdiğimi işte o gün anlarsın.
Ümit Yaşar OĞUZCAN
SEVİLEN ŞİİRLER Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Anlatamıyorum
Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.
Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum.
Orhan VELİ KANIK
SEVİLEN ŞİİRLER
50 Yaş
Ne zaman baksam çevreme elli yıl sonra
Hep aynı gürdüklerim; bir keşmekeş, bir bozuk düzen
Bir lokma ekmek uğruna tükenmesi insanların
Yaşamak ve ölmek için hep aynı neden
Sefil doymazlık:ete, kana, paraya
Öylesi bir açlık ki eksilmeyen, bitmeyen
İnsan, ezebildiğince mutlu insan, oğul
Nereye gidersen git hep o tuzak, o dümen
Küçük hesaplarla kabaran büyük hesaplar
Ve değişmez çığlığı insanoğlunun: Ben, ben, ben!"
Sen yok musun? Onlar yok mu? Biz yok muyuz?
Nereye bu gidiş? Delicesine pupa yelken
Söyle neyi değiştirebilirsin ki tek başına
Yıldırırlar, sustururlar vururlar seni de hemen
Düşler bitmişse, gerçekler bir tokat gibi inmişse
Tek başına mutlu ol bakalım, olabilirsen
En güzeli sevmek diyeceksin insanları tümüyle
Usanmadan, bir şey ummadan, beklemeden
Ver, durmadan ver, eller uzanmış, baksana
Ver ki; kurulsun sofra, başlasın şölen
Bir yanda umutların, düşlerin, düşüncelerin
Bir yanda aldığını geri vermez koca bir evren
Bak! Bütün ağızlar yutmaya hazır seni
Bir noktadan, bir lokmadan başka nesin sen
Dönüp gerilere bakıyorum, bir de kendime
Elli yıl geçmiş, ha gün, ha yarın derken
Değişen birşey yok, bir şaşkın benden başka
İşte aynı yol, aynı kapı, aynı merdiven
Hani nerdeler? Kimi yitmiş kimi gitmiş dostların
Bir ak saçlı anan kalmış yolumu bekleyen
Sabah-öğle-akşam . . . Hep o tekdüze yaşam
Ve kırılmış bir kalple yorulmuş bir beden
İşte böyle geçti yıllar. bozbulanık
Ben sevdim, ben ağladım, başkalarıydı gülen
Ne zaman uzattıysam ellerimi, parçalandı
Mutluluk serseri bir mayındı denizlerimde yüzen
Ümit Yaşar OĞUZCAN
SEVİLEN ŞİİRLER
Mutluluk
Mutluluğu aramayacak kadar mutlu ol
Mutsuzluktan korkmayacak kadar mutsuz
Bil ki güneş senin için doğdu
Martılar sana aşık, yapraktaki çiğdem
Her fırtınanın sonu sessizlik,huzur
Ağlardaki balıklar hala yaşıyorlar
Ve kısacık ömürlerine kanat çalan kırlangıçlar
Şeker ekmeye kalkma balın üzerine
Çirkin kaplarda sunma tatsız tuzsuz yemeği
Sen güzelsen güzel hayat, sen iyiysen iyi
Mutluluğu aramayacak kadar mutlu ol
Mutsuzluktan korkmayacak kadar mutsuz
Bakılan bakana bağlıdır, sır yalan
Hayat ölümde gizli, ölüm hayatta
Donmuşa buz, aşığa çile gerek
Mutluluk yanıbaşımızda, mutsuzluk da
Seçmeyi bilmektir hayat
Ölüm ya uyumak sonsuza dek
Ya da uyanmak sonsuz bir uykudan
Kim bilebilir ki..........
Mutluluğu aramayacak kadar mutlu ol
Mutsuzluktan korkmayacak kadar mutsuz
İnsanın ihtiyacı bir lokma ekmek
Bir yudum su, gerisi yalan, boş
Kader deyip geçme yaşadıklarına
Ne yaşadıysan hepsini hak ettin
Senin için ne söyleniyorsa doğrudur
Bil ki insan insanın kurdudur.
Ölmekten korkma yaşamayı seviyorsan
Çünkü yaşamın bir parçasıdır ölüm
Sır değil, gerçek gülün dikeninde
Kimseyi silme defterinden, düşman görme
Ana gibi, baba gibi, kardeş gibi sev
Affetmek en büyük cezadır her zaman
Hemen karşı çıkma, sabret göreceksin
Aynadaki senden başkası değil
Rüzgara tüküren yüzüne tükürür
Kendine iyi bak
Sen bu dünyanın gözbebeğisin
Mutluluğu aramayacak kadar mutlu ol
Mutsuzluktan korkmayacak kadar mutsuz
Cemal Yaman
SEVİLEN ŞİİRLER