Nedir benim çektiklerim
Kahbe feleğin elinden
Kahrolup yerlere geçtim
Dünya alemin dilinden.
Her zaman ağlar sızlarım
Artık tutmuyor dizlerim
Perdelendi de gözlerim
Akan gözyaşım selinden.
Seyfettin der içemedim
İyi doğru seçemedim
Ektiğimi biçemedim
Zalim gurbetin elinden.
Seyfettin ATEŞ Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Şu yalan dünyaya geldim geleli,
Bir kerecik olsun yüzüm gülmedii
Gece gündüz zarı zarı ağlarım,
Kanlı göz yaşımı kimse silmedi.
Cefa deryası içinde yüzerim,
Zulümden ezadan hergün bezerim,
Üzgün argın bu diyarda gezerim,
Garibim halimden kimse bilmedi.
Seyfettin de derki ben ne yapayım,
Çekilmez dertleri kime satayım,
Kimsesizim hangi daldan tutayım?
Aşıma hiç tatlı katan olmadı.
Seyfettin ATEŞ
Yine Akşam Oldu Bastı Karanlık
Yine akşam oldu bastı karanlık,
İçimde büyür,büyür korkular,
Yaşam burda kesik,burda bir anlık,
Gözümde hasretle tüter nazlı yar.
içime çöker bütün dertlerim,
Dertlerin ucuna efkar eklerim.
Bir beklentideyim,neyi beklerim?
Dünya burda zindan,burda bana dar.
Hasretle sabahı bekler gözlerim,
Evimi,barkımı nasıl özlerim,
Çözülür bağları tutmaz dizlerim,
Beni bu dertlere bir salanım var.
Hayallerim bir bir silindi gitti,
Ömrümün yarısı burada bitti,
Felek beni aldı bu çöle attı,
Bu yüzden ona çok garazım var.
Seyfettin'im düştüm Çatak Narlı'ya,
Garibim halimden kimler anlaya,
Düştüm yollara ağlaya ağlaya,
Ne arayanım,ne soranım var.
Seyfettin ATEŞ
Dinleyin Anlatayım Şu İnsan Hayatını
Dinleyin anlatayım şu insan hayatını,
Daha anne karnında bulmuştur rahatını.
Bir yaşına gelince hiç yerinde duramaz,
Gelince dört yaşına olur sana yaramaz.
Yedi yaşa gelince gelmez sokaktan beri,
Der anne babasına okula gönder beni.
On yaşına gelince tanır kendi kendini,
On ikiye gelince beller cinsiyetini.
On beşine gelince bir gül gibi açarlar,
On sekize gelince çok cilveler yaparlar.
Kızlar yirmi yaşında vurur sofraya tekme,
Yirmi iki yaşında ister kocaya gitme.
Delikanlı olanın damarda kaynar kanı,
Yirmi beşe gelince söyler everin beni.
Otuzuna gelenin bıyıkları burulur,
Aklı başına gelir duyguları durulur.
Otuz beşe gelince bakar yolun yarısı,
Başının etini yer çocukları karısı.
Kırk yaşına gelince aklı gelir başına,
Kırk beşinde söylenir ha bu dünya boşuna.
Elli yaşında başlar çoluk çocuk dertleri,
Elli beşe gelince kalır bir kemik deri.
Altmışında gözetir ahiretin yolunu,
Yetmişine gelince doğrultamaz belini.
Yaş seksene basınca tutmaz olur dizleri,
Doksanına gelince görmez olur gözleri.
Doksan beşe gelince başı yastıktan kalkmaz,
Yüz yaşına gelince dönüp dünyaya bakmaz.
Seyfi söyler sözünü anlamazlar özünü,
Mevlaya dön yüzünü dünya sana da kalmaz.
Seyfettin ATEŞ