Kıymetini bilmiyoruz bu Yurdun,
Bir gün elimizden uçarda gider.
İnsanımız olmuş vurgun,talancı,
Heybeyi doldurur, kaçarda gider.
Akarsuyum bekler santral,barajı,
Zenginsen arabayla süsle garajı,
Bu gidişle alamazsın virajı,
Parçalar havada uçarda gider.
Niceleri geldi,gördü,anlattı,
Mal,mülk hepimizi aldattı,
Arifler,erenler kulak çınlattı,
Birinden girer,öbüründen çıkarda gider.
Seyfi söyler acizane nasihah,
İster isen tut,ister isen at,
Bugün bizde misafir iken rahat,
Yarın altımızdan kaçarda gider.
Seyfettin ATEŞ
Seyfettin ATEŞ Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Geceler sabah olur
Uyku tutmaz gözümü
Sana yüce Ya Rabbim
Bağlamışım özümü.
Çıkmam doğru yolundan
İnmem gönül dalından
Girem Cennet bağından
Sana dönem yüzümü.
Ben Seyfi'yim, çağlarım
Sana gönül bağlarım
Her gün durmaz ağlarım
Tutmamışım sözümü.
Seyfettin ATEŞ
Seyfettin ATEŞ
Ne ararsan bulursun,hepsi Anadolu'da,
Nakışlanmış duygular,kilimlerde,halıda.
Sularını övemem,hepsi bir derde deva,
Dört unsuru dünyanın,burda güneş,su,hava.
Dağını bayırını süslemiş binbir çiçek,
Anadolu dururken başka sevdadan geçek.
Anadolu'm bir ana,kol gerer sana bana,
Memesinden su çıkar,iç yavrum kana kana.
Kalemle anlatamam Anadolu'm ben seni,
Ha bu garip Seyfettin sever gönülden seni.
Seyfettin ATEŞ
Dinleyin Anlatayım Şu İnsan Hayatını
Dinleyin anlatayım şu insan hayatını,
Daha anne karnında bulmuştur rahatını.
Bir yaşına gelince hiç yerinde duramaz,
Gelince dört yaşına olur sana yaramaz.
Yedi yaşa gelince gelmez sokaktan beri,
Der anne babasına okula gönder beni.
On yaşına gelince tanır kendi kendini,
On ikiye gelince beller cinsiyetini.
On beşine gelince bir gül gibi açarlar,
On sekize gelince çok cilveler yaparlar.
Kızlar yirmi yaşında vurur sofraya tekme,
Yirmi iki yaşında ister kocaya gitme.
Delikanlı olanın damarda kaynar kanı,
Yirmi beşe gelince söyler everin beni.
Otuzuna gelenin bıyıkları burulur,
Aklı başına gelir duyguları durulur.
Otuz beşe gelince bakar yolun yarısı,
Başının etini yer çocukları karısı.
Kırk yaşına gelince aklı gelir başına,
Kırk beşinde söylenir ha bu dünya boşuna.
Elli yaşında başlar çoluk çocuk dertleri,
Elli beşe gelince kalır bir kemik deri.
Altmışında gözetir ahiretin yolunu,
Yetmişine gelince doğrultamaz belini.
Yaş seksene basınca tutmaz olur dizleri,
Doksanına gelince görmez olur gözleri.
Doksan beşe gelince başı yastıktan kalkmaz,
Yüz yaşına gelince dönüp dünyaya bakmaz.
Seyfi söyler sözünü anlamazlar özünü,
Mevlaya dön yüzünü dünya sana da kalmaz.
Seyfettin ATEŞ