Bin sekiz yüz kırk iki
Beraat gecesiydi
Dünyaya teşrif etti
Sultan Abdülhamid Han.
Babası Abdülmecid Hân
Validesi Tîr-i Müjgan
Ona derler “Ulu Hâkân'
İkinci Abdülhamid Hân.
Tîr-i Müjgan öz annesi
Perestû’dur vâlidesi (1)
Sultanların şâyestesi (2)
İkinci Abdülhamid Hân.
Annesinden öksüz kaldı
Perestû annesi oldu
Daim ona minnet duydu
İkinci Abdülhamid Hân.
Millet için hiç durmadı
Asla rahat aramadı
Cihana mal oldu adı
İkinci Abdülhamid Hân.
Çok eserler bıraktı
Memleketi donattı
Alim, dülger, hattat’tı
Sultan Abdülhamid Hân.
O bir gönül eriydi
Çok sanatın pîriydi
Marangozluk ederdi
Sultan Abdülhamid Hân.
Daima abdestliydi
Tam bir gönül ehliydi
Tevazu sahibiydi
Sultan Abdülhamid Hân
yemliha Esat bulut
KARMA ŞİİRLER Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
kırlardan aldılar seni, taze kökünle
getirip şehrin orta yerine diktiler,
orada büyüyüp kök salasın diye.
çocukluğumdan tanırım seni,
gözlerimle gördüm o mücadeleni,
kış ikliminde yetişen, üç köklü yaz çiçeği.
gözlerinden süzülen yaşlarla suladın
gözlerimin önünde köklerini.
hatırlarım,
kırlara dönmek isteyişini
bilirim,
köklerini söküp, gidemeyişini.
Atalay ÜLGEN
KARMA ŞİİRLER
Aşk süveydaya giden bir yol varsa
Sen o yola bir varmaksın
Gönlü yakan kavuran bir çöl varsa
Sen o çölde bir serapsın sen aşksın
İlkin saf su gibisin gönlü hayale itersin
Sana varmak içindir koşmalar dünyalara değersin
Çarparsın yakarsın kalbe heyecan katarsın
Aşığın baktığı her yerde sen varsın sen aşksın
Her an çiçek çiçek gezdirirsin arıya balsın
Her daim yanık yanık söyletirsin bülbüle gülsün
Çatlamış dudaklar sen diye inler abıhayatsın
Her nesnede görünen tecellisin sen aşksın
Mevlana´nın Şems´te gördüğü tecellisin
Sen annenin evlada duyduğu şevkat
Toprakla suyun aşkından yeşeren tohum sensin
Canı cananda pişiren ateş sensin sen aşksın
Orhan ASLAN
KARMA ŞİİRLER
Yeni doğmuş bir çocuğun dünyaya baktığı ilk masum bakışla
Ferhatın şirine mecnunun leylaya baktığı sevgi aynasıyla:
SENİ SANA ANLATMAK;
Meleklerin insan suretiyle somutluğa dönüşü bu olsa gerek,
Ne düşünsem ne söylesem kelimeler çaresiz kalacak, yetmiyecek
Önce gözlerin geliyor aklıma ve duruyor zaman.
İnsan hayret ediyor, ne güzel yaratmış yaradan.
Gökyüzü ile denizi, ay ile güneşi bütün güzellikleri kıskandıran:
Sakla o gözlerini kimse görmesin korkuyorum nazardan.
Cennete açılan bir pencere gibi yeşile çalan rengiyle,
Bir ömre bedel, gülümsemeyle bakışındaki bir saniye.
Görmese insan gücü yetmez bile hayal etmeye,
İstesen yeter bir alemi mecnun etmeye.
Her biri için bin kitap yazılır saçının tek teline,
Dünyadaki şairleri toplasan ve desenki her birine:
Dünya kağıt, su mürekkep olsa ne yazardın şiirine,
Saçlarını seçmezse as beni her teline...
Rüzgarın resmiymiş gibi savruluyor her yana,
Her telinde ayrı bir anlam, ayrı bir mana,
Eğer görseydi gözlerini , saçını, yani seni;
Görmezdi bir daha gözleri ferhatın şirini.
Sordum güneşe bir doğarsın bir batarsın neden?
Seni görmüş utanıyormuş kendinden.
Bir dilek dilemiş yüceler yücesi rabbinden:
Gökyüzünde istemiş, bi tane senden...
Haddim değildi seni anlatma kusuruma bakma,
Laf geçiremedim bu divane gönle ve akla.
Sen okurken bu satırları ben olurum uzakta,
Kendine çok iyi bak gözlerimin kahvesi hatırına...
Daha Fazlası için: kimyagermudo@gmail.com
KARMA ŞİİRLER