Ümmet-İ Bülbül
Ey gül!
Gül hadi!
Sen bülbüle.
Bülbül harap oldu,
Hep sen diye.
Ey Gül Muhammed Mustafa!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Gül Muhammed şefaatinle!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Bülbül tutulmuştur güle,
Uyku girmez gözlerine,
Seher vakti nöbetlerde,
O güzel sesi ile,
Verir âlemlere neşe.
Ey Gül Muhammed Mustafa!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Gül Muhammed şefaatinle!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Yağmur yüklü bulutlar,
Ve o güzelim rüzgarlar,
Bir de o, o topraklar…
Hayran kaldı bu aşka,
Bülbülün sevdası bir başka.
Ey Gül Muhammed Mustafa!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Gül Muhammed şefaatinle!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Bülbülün dilinde hoş nağmeler,
Aşk kokan o dizeler,
Âşık bülbül hep gül ile,
Bülbüle hasret tüm sevenler,
Arşa çıkar bu özlemler.
Ey Gül Muhammed Mustafa!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Gül Muhammed şefaatinle!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Bu firakı taşıyamaz.
Gözlerinde yaş kalmaz,
Bülbül gülden ayrı olmaz,
Yürek buna dayanamaz,
Bülbül gülsüz yaşayamaz!
Ey Gül Muhammed Mustafa!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Gül Muhammed şefaatinle!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ömer Halisdemir
Rüya değil,
Sanki gerçek.
Toprak damlı bir mekân,
Ve içinden gelen hoş bir seda.
Başını içeri uzattı Ömer.
Resûlullah (s.a.v) ve etrafında yirmi kadar sahabe,
Pür dikkat onu dinliyorlar;
Resûlullah (s.a.v) seslendi:
“Gel Ömer! Gel, sen de bize katıl!”
Ömer adımını kapıdan içeri attı,
Heyecandan kan ter içinde kaldı;
İşte tam o sırada uyandı.
Aradan birkaç gün geçti,
Yıl iki bin on altı,
Aylardan Temmuz,
On beş Temmuz gecesi,
Ve günlerden Cuma idi,
Ömer âdeta uçacaktı.
Saat dokuza vardı,
Babasını aradı:
“Yerimde duramıyorum,”
“Ben çok hırslanıyorum baba.” dedi.
Yirmi senelik asker,
İlk kez böyle söyledi.
Hasan Hüseyin şaşırdı:
“Oğlum bir su iç!”
“Besmele çek ve korkma!” dedi.
“Ben hazırım!” dedi arslan Ömer.
Güneş battı,
Şafak attı,
Gündüz geceye aktı.
Telefon çaldı,
Ömer telefonu aldı
Ve cevapladı:
“Emredin komutanım!” dedi.
Arayan Zekai Aksakallı,
Özel Kuvvetler Komutanı,
Korgeneral Zekai:
“Ey Ömer!”
“Tuğgeneral Semih Terzi bir darbecidir, vatan hainidir!”
“Onun karargâha girmesine müsaade etme!”
“ O haini öldür!”
“Bu işin sonunda şehitlik var yâ Ömer!”
“Seninle yirmi yıllık hukukumuz var.”
“Hakkını helal et!” dedi.
Hiç düşünmeden:
“Emredersiniz komutanım!”
“Hakkım helal olsun!”
“Siz de hakkınızı helal edin!”
Dedi Astsubay Ömer.
Ve tarihi görevini üstlendi.
Vatan haini Semih Terzi,
Ve beraberindeki on kişilik timin hepsi,
Geldiler, karargâha kadar.
Ömer kendini vatana adar,
Tek başına karşılarına çıkar:
“Zekai Paşa’nın emri var!”
“Karargâha giremezsiniz!” der.
Tim üzerine atlar,
Başçavuş Ömer kurşun atar,
Alnının tam ortasından vurur darbeci haini.
Yığılıp kalır orada Semih Terzi.
Davranır silahlara hainin koruma timi;
Kurşun üstüne kurşun yağar,
Gafiller tam otuz kurşun atar,
Kalpleri taş kesmişti, sanki demir
Şehit olur Ömer Halisdemir.
Onun şehadeti,
Olur, bu vatanın selameti.
Baba Hasan Hüseyin rüyasında görür Ömer’i:
“Nereye gidiyorsun oğlum?”
“Baba nöbetim var.”
“Nöbete gidiyorum.” der Ömer.
Artık Ömer Halisdemir,
Vatanı şehitlerle bekler.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
O'nunla Ol
Zahirde O’nunla ol!
Bâtında O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Kalbinde O’nunla ol!
Amelde O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Gönlünde O’nunla ol!
Ömründe O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Fikirde O’nunla ol!
Zikirde O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Tebliğde O’nunla ol!
İrşadda O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
İlminle O’nunla ol!
Hilminle O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Muhlis ol, O’nunla ol!
Muhsin ol, O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Tövbe et, O’nunla ol!
Af dile, O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Temiz ol, O’nunla ol!
Sadık ol, O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Sözünü tut, O’nunla ol!
Öfkeni yut, O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Affet, O’nunla ol!
Kin tutma, O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Hakk’tan kork, O’nunla ol!
Müttaki ol, O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Varlıkta O’nunla ol!
Darlıkta O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
İnfak et, O’nunla ol!
Cömert ol, O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Saf tut, O’nunla ol!
Sabret, O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Dua et, O’nunla ol!
Sebat et, O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Meşveret et, O’nunla ol!
Tevekkül kıl, O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Yalandan kaç, O’nunla ol!
Haramdan kaç, O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
İstihare kıl, O’nunla ol!
O’na güven, O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Âdil ol, O’nunla ol!
Şahit ol, O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Âşık ol, O’nunla ol!
Şehit ol, O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Her dem O’nunla ol!
Her yerde O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Kálinle O’nunla ol!
Hâlinle O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Nimette O’nunla ol!
Mihnette O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Her zerrenle O’nunla ol!
Ruhunla O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Dünyada O’nunla ol!
Rüyada O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Kabirde O’nunla ol!
Mahşerde O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Mizanda O’nunla ol!
Sırat’ta O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Ukbada O’nunla ol!
Geç nimeti O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
İçeride O’nunla ol!
Dışarıda O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Geç cenneti O’nunla ol!
Geç cenneti O’nunla ol!
Her dem O’nu yanında bul!
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN
Deli Derler
Rüzgârlar “Hu!” derler,
Aklımdan ederler.
Ağaç secde eder,
Göreni deli eder.
Yapraklar dua eder,
İşitene deli derler.
Gök gürler Hakk’ı birler,
Duydum diye deli derler.
Kuş başını kaldırır,
Gafili uyandırır.
Aşkın beni yandırır,
Rabbim Sen’i andırır.
Sürgünden aldırır,
Aşk Sana vardırır.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
