Ümmet-İ Bülbül Şiiri

İman Bir Nur Olur

İman bir nur olur,
Kabirde yoldaş olur.

İman bir nur olur,
Herkeste farklı olur.

İman bir nur olur,
Kiminde kibrit olur.

İman bir nur olur,
Kiminde çakmak olur.

İman bir nur olur,
Kiminde mum olur.

İman bir nur olur,
Kiminde sirac olur.

İmanda bir nur olur,
Kiminde bir necm olur.

İman bir nur olur,
Kiminde kamer olur.

İman bir nur olur,
Kiminde şems olur.

İman bir nur olur,
Üfle kimi yok olur!

İman bir nur olur,
Üfle kibrit son bulur!

İman bir nur olur,
Şems üflemekle yok mu olur?

Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan

Yûnus KOKAN

Gelir Bir Gün Ölüm Meleğim

Gelir bir gün ölüm meleğim,
Tutulur dilim;
Kesilir sesim,
Yazamaz olur artık kalemim,
Verilir benim son nefesim,
Terk eder seni rûhum, ey cesedim!
Kabre konur cansız bedenim,
Toprağa boyanır beyaz kefenim;
Toprağı üzerime ilk atan
En yakınım olur benim,
Hepsi teker teker giderler;
Kabirde kalan benim.
Gelir hemen sorgu meleğim,
Dünyadaki amellerim orda olur hecelerim,
O kabir ki artık ya çukur-u cehennemim,
Ya da bahçe-i cennetim.

Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan

Yûnus KOKAN

Fark Etmez Payımızda Yazan

Ey menfî milliyet hastalığına kapılmış gâfil insan!
Mîzanı kaybetmemeli lisan,
Biz önce Müslüman’ız,
Sonra Türk’üz.
Biz önce Müslüman’ız,
Sonra Kürt’üz.
Biz önce Müslüman’ız,
Sonra Arab’ız, Fars’ız, Çerkez’iz, Laz’ız...
Fark etmez payımızda yazan,
Zîra, ortak paydamız İslam.
Bu şuurla yaşamalı Müslüman.

Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan

Yûnus KOKAN