Yaşadın belki, gerçek yalan.
Kimmiş ki, bu dünyada kalan.
Yalnız, gözün, gördüğü değil.
Nefistir, seni senden alan.
Belki, sınırsız zevkler tattın.
Yada aklı, mizanda tarttın.
Dengeyle, yaşarsan burada.
Eksilmeden, sen yine arttın.
İyilikmiş, hep baki olan.
Bilgelikmiş, tek akil olan.
Sonsuza kadar, kim yaşamış?
Anılarmış, akılda kalan.
İsmini, hatırlayan yoksa.
Geçmemiş olursun, dünyadan.
Seni ananlar, burda çoksa.
Uyanmış olursun, bu rüyadan.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Milletin efendisi.
Anadolu soylusu.
İnsanın efendisi.
İşte Türk Köylüsü.
Nasırlı elleriyle.
Kutsal alın teriyle.
Ödenmez emeğiyle
Asil Türk Köylüsü.
Acılı anasıyla.
Çilekeş babasıyla.
Çalışkan atasıyla.
Yüce Türk Köylüsü.
Yardımı seveniyle.
Büyüğe saygısıyla.
Süren geleneğiyle.
Örnek Türk köylüsü.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Cebimdeki şiirlerimle, gidiyorum.
Yüreğim ve ben, sonsuz bir savaşa.
Galip gelirmiyim ki ben?hiç bilmiyorum.
Yürüyorum bak, engelleri aşa aşa.
Silahım tüm şiirlerdir, kurşunum hisler.
Sıkarım kurşunlarımı, hedefim yürekler.
Herşeyi hisseder, kurşunlarımı yiyen.
Yaralı ve duygusal, kadın ve erkekler.
Cebimde şiirlerim, silahım duygular.
Tüm şairler, bak, bunu sürekli uygular.
Kanatacağım, nasırlı, hissiz kalpleri.
Gafletten uyanın!, hep bölünsün uykular.
Bu dünyada, en güzel şey naif şiirler.
Tüm, kötülüklere karşı, en iyi ilaç.
Kalpte, sevgi taşıyanlar, iyi bilirler.
İnsanlık, güzel söze, şiire, hep muhtaç.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Düşkünü, kaldırmak için, el verenler.
İnsanları, canı gönülden, sevenler.
Hayatı, hep insan gibi, yaşar onlar.
Yaradana yakın olan, o erenler.
Gönüller yıkmak, asla marifet değil.
Sana el uzatana, saygıyla eğil.
Eğer, boşa yaşamak, gaye olsaydı.
Sende olurdun belki, bir ebu cehil.
Aklı kullanamaz isen, boş olursun.
Gönüllerde kalırsan sen, hoş olursun.
Bu dünyanın, yaşamın, gayesi nedir?
Düşünmez isen bir heykel, taş olursun.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL