Eğitim Sitesi

Vîcdan Şiiri

Vîcdan

Ah vicdanım sen olmasan ne rahat olurdum

Ordan burdan çalardım yiyip içip uyurdum



îlim irfan din iman şeref ahlak anane

Topunu da satmıştım parasını verene



Yok efendim günahmış yok efendim insanlık

Bir insan ben mi kaldım her tarafım karanlık



Acıyorsun garibe alıyorsun koynuna

Yılandan haince sarılıyor boynuna



Uçurumun başında boşlukta bir ayağı

Aman yavrum dikkat et düşeceksin aşağı



Vay efendim sen misin bana akıl verecek

Bir açtı ki ağzım baykuşlar tüneyecek



Geldi şeytan yanıma ulan Adem bana bak

Başlatma vicdanına hepsi gebersin bırak



Tamam efendim dedim galiba sen haklısın

Kovuldun vicdan dedim üç beş ay yasaklısın



Benden rahat kimse yok şeytanla kol kolayım

Sen senaryo hazırla artisti ben olayım



Aman! Allah o da ne şeytan kardeş nerdeyiz

Cehenneme varmadık ona yakın yerdeyiz



Yok arkadaş fiim yok artistlikten anlamam

Filimde oynarım da sonuna dayanamam



Gel vicdanım gel şöyle yasak falan kalmadı

Dilim çal çırp dese de elim kolum varmadı

Adem GÜLEÇ Şiirleri

  

murat bunu sana gönderiyorum

granada eskiden başladığım her işi yarım bırakırdım. Artık öyl

bendeniz granada eskiden her başladığım işi yarım bırakırdım. artık öyl

Yazılan son 3 yorum gösteriliyor.

İçerikle ilgili 3 yorum yazılmış.

Benzer Adem GÜLEÇ Şiirleri:

Sokak Çocukları

Anası yok baba sarhoş

Arada kaldı beş kardeş

Umudu yok yüreği boş

İlim irfan doldursana



Ora gider bura gider

Şaşırır yolu kaybeder

Kapkaranlık nasıl eder

Yollarını buldursana



Kim ister öyle olmayı

Sokakta parkta kalmayı

Düşmüş ağlayı ağlayı

Tut elinden kaldırsana



Bırakırsan hırsız olur

Satarlar kötü kız olur

Sonrada akılsız olur

Sen aklını kullansana



Koruyup kolla kurtlardan

Eğitip okut yurtlardan

Bizi envai dertlerden

Çare bulup kurtarsana



Devlet isen devletlik yap

Seni yenecek mi bir hap

Sökülürse bir kez çorap

Nolur atana sorsana


Adem GÜLEÇ

Dedîm

Deni merkep gibi inat eyleme

Diline sahip ol küfür söyleme

Şu yalan dünyayı baki belleme

Sonu cehenneme düşersin dedim

Sabah sabah gene çatmışım dedi



Garibi yoksulu hiç gözetmedin

Zekatı vermedin faizi yedin

Acı zehir içtin şerbet belledin

Kerem etti Allah ölmedin dedim

Herhalde mübarek zatmışım dedi



Sen doymuşun fakir yesin birazda

Sonra fayda etmez malın mezarda

Çocuklar perişan babalar darda

Ümmeti Muhammet nolacak dedim

Ben kendi derdime düşmüşüm dedi



Yalan dünya için kora düşersin

Kendi zatın için kuyu deşersin

Bu dünyadan ora çıplak göçersin

Zamanında sana söyledim dedim

Süs konuşma zaten batmışım dedi


Adem GÜLEÇ

Düğün

İnsanız muhakkak ki güleriz eğleniriz

Onun da ölçüşü var sınırını biliriz

Sınıra uyduk diye sanki insan değiliz

Yobazız mürteciyiz bize böyle sözler var

Haddimizi aşarsak övünür mü peygamber



Bende bilirim elbet öyle düğün yapmayı

Şampanya patlatmayı karılar oynatmayı

Bırakın şimdi bana medeniyet satmayı

Başı boş muyuz sanki üstümüzde Allah var

Kepazelik yapınca sevinir mi peygamber



Düğünmüş eğlenceymiş hayatta bir kereymiş

Falan filan hocada göbek atmış eğlenmiş

Bizleri biz yapanlar bakın nasıl evlenmiş

Hoca dansöz oynatsın bu tarafta Kuran var

Hoca oynattı diye hoş görür mü peygamber



Bakın ben bu konuda zorlamaya gelemem

Bataklığın üstüne yuva inşa edemem

Açık seçik hüküm var başka fetva istemem

Doğacak çocuklarda bu günlerin rengi var

Rengi alacalıya ümmet der mi peygamber

Adem GÜLEÇ

Vîcdan Şiiri