Yalan Sevgi
Hani, seviyorum seni! demek varya.
Bir çırpıda çıkar ağızdan.
Onun altına yatan anlamı, bilir misin?
Sana sahip çıkacağım, seni incitmeyeceğim ve
Seni kırmayacağım demektir.
Oysa, öyle olmadı.
Bu kelime, bir çırpıda, çıktı ağzından.
Ve sonra da, aniden çıktın, gittin, hayatımdan.
Ardına bile bakmadan.
Oysa ne kolay söylüyordun.
Anlamını hiç bilmeden.
Yürekten hissetmeden.
"Seni seviyorum"ları...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Dost
Bu dünya da, kimseye güven kalmadı.
Nedense kimse, beni benden almadı.
Yüreğim herkese, beni hiç salmadı.
Dost, sen bırakma beni, yaban ellere.
Gezdim, bu alemi, çok insan tanıdım.
Kimi gerçekti, kimi sahte, yanıldım.
Çok sevdim, sevildim, bazen de yıkıldım.
Dost, sen düşürme beni, kötü dillere.
Yoruldum, arkamda hep, destek aradım.
Bazen bembeyaz idim, bazen karaydım.
Kimine em oldum, kimine yaraydım.
Dost, sen atma beni, o çorak çöllere.
Yalnız bu dünya, hiç mi hiç, çekilmiyor.
Dostun sıcaklığından, bak geçilmiyor.
İnsan arasından, iyi seçilmiyor.
Dost, meydan okuyalım, zalim yıllara.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Kadın
Dedim, neydi ki, senin adın?
Dedi ki, benim adım, kadın.
Bereket saçarım, her yere.
Tanrıdan sonra, yaratanım.
Anneyim, eşim, kız kardeşim.
Kadınım ben, yoktur bir eşim.
Sevgi dolu, umut doluyum.
Bazen şen, bazen çilekeşim.
Tanrı, özenerek yarattı.
Neslin, devamını sağladı.
Yüreğime, merhamet verdi.
Evlat sevgisini tattırdı.
Meta değilim, ben kadınım.
Gör, sizin gibi, bir insanım.
Hor görme, ezme beni.
Bak, hesap sorar, yaradanım.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Tac Mahal
Yüreğim, bir mabed gibi
İnşa etti seni...
Saflığından ördüm duvarlarını.
Gözlerinden yaptım pencereleri.
Güzelliğinden yükselttim kubbelerini.
İçine inciler kattım, süsledim onu.
Gülüşünden düşen, gülleri diktim bahçeye.
Şah Cihan görseydi,
Kıskandırdı bizi...
Seni, yere göğe sığdıramadım.
Yüreğimde, sana yakışır bir;
Tac Mahal yaptım...
Sultanı sen, şahı ben.
Saltanatı ise aşkımız...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
