Eğitim Sitesi

Yalnız Ölmek Şiiri

Yalnız Ölmek

Sesler yok oldu,şu lahzanın hakimiyrtine bak
İnsanlar neden etrafımda ölü gibi dolaşıyor
Etrafımda bir sürü cesed,kan kokuyor
Toprağın altından aşk fışkırıyor sanki

Sesler boğuk,çığlık atamıyorum
Ama şikayetçi deyilim halimden
Köpeklerin sesini duyuyorum,ben!
Başımdaki sinekler tanrıya secde ediyor

Kollarım dışarıda
Ne garip bir yer burası
İki yanımdan bastırıyorlar
Kimsenin aklında deyilim sanki
Yine yalnızım,ışıklar bile aydınlatmıyor

Rüzgar sadece aklıma sirayet ediyor
Bedenim kuru,aşkım kan ağlıyor
Sanki yağmur benim için yağmıyor artık
Şaekıları hissetmiyorum derinden
Kemiklerim sızlamaya başladı
Ama aklım yine yerli yerinde

Çok karanlık ama korkmuyorum
Sigaram aklıma bile gelmiyor
Sol tarafımda sakin bir yol var
Sadece masum cellatların geçtiği
Şimdi ne olacak diye hiç endişelenmiyorum

Etrafımda çok garip bir ses var
Ve bedenimde bir hafiflik
Beni benliğimden soğutuyorlar
Hislerim yavaşlıyor,küçülüyorum sanki
Ama içimde kocaman bir huzur
Toprağı hissediyorum ve ruhum ısınıyor biraz
Öldüğümü hissediyorum
Yok olmak ne garip şey.

İsimsiz Şiirleri

  

Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.

Benzer İsimsiz Şiirleri:

Sensizliğin Ortasında

Soğuk kış günü fabrika köşesinde
Ciğerleri sökülecek her öksürüğünde
Sevdası,
Sevdası çorap söküğünde
Sevdası ayın on beşinde
Sevdası bakkal defterinde
Sevdası cehennemin dibinde

Ben
Ben günün ilk ışığında
Ben her sokak başında
Ben esmer yüzlü çocuğun pişmeyen aşında
Ben seni sevemeyecek kadar aklı başında
Ben senle sensizliğin ortasında

İsimsiz

Giderim

Doğduğum ve duyduğum yer vatansa

Zamanım mekânım ile harmansa

Bahar ile ulaşmak için Hızır İlyas a

Bu obanın son kervanını çeker giderim



Kara yel yollarıma set kurarsa

Samyeli sensiz yol alırsa

Göz bulutumun yağmuru kurursa

Gönlümün son fırtınasıyla eser giderim



Sel kökü topraktan alırsa

Yaprağı acı poyraz vurursa

Gül güneşten ayrı kalırsa

Dalımdaki son çiçekle kurur giderim



Ağustos ayında dağıma kar yağarsa

Damarımda kan misali şelalem donarsa

Buzlar altında kardelenim solarsa

Zamanımın son cemresinde erir giderim



Bu can bu bedene yük olursa

Ruhuma dünya dar kalırsa

Ahiret garında bekleyen ecelim olursa

Ömrümün son vagonuna biner giderim

İsimsiz

Atam

10 Kasım günü

9'u 5 geçe

Doluyor yüreklere

Ata özlemi.



10 Kasımda

Anıtkabir'in üstünde

Ne güzel kuşlar

Uçuyorlar...

Uçuyorlar...



10 Kasım günü

9'u 5 geçe

Doluyor yüreklere

Ata özlemi.



Gözde Çağla ÇAVAŞOĞLU


İsimsiz

Yalnız Ölmek Şiiri