Eğitim Sitesi

Yanıyorum Şiiri

Yanıyorum

Narı cehennemden ateş almışım

Yanıyorum, tütüyorum olmuyor!

Bu ateşin sevdalısı olmuşum

Tükeniyor, bitiyorum olmuyor!



Aslımı aslına yetirdiğimde

Aslını aslımla bitirdiğimde

Aslımı aslında yitirdiğimde

Şakıyorum ötüyorum olmuyor!



Dünyanın bedeli nadir ki gülüm

Yürek paramparça, dert bölüm bölüm

Sonunda gam keder, sonunda ölüm

Doyumuna yetiyorum olmuyor!



Sakın bilmez deme kekik kokusu

Ağrılı belinde katran yakısın

Dökülmedi nasırların dokusu

Eriyorum, yitiyorum olmuyor!



Ne yarın garanti, ne bugün emin

Serveti yalancı, varlığı yemin

Arzuların arzusunu elimin

Tersi ile itiyorum olmuyor!



Hayali ıstırap, varlığı çile

Çilenin sırrını yükleyip dile

Her sabah taze bir başlangıç ile

Yeni baştan bitiyorum olmuyor!



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ Şiirleri

  

Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.

Benzer Zülfikar Yapar KALELİ Şiirleri:

İtiraf

Ağlardım hiç kimse dokunmadan da

Ağlardım kimseden sakınmadan da

Ağlardım sessizce yakınmadan da



Artık gözlerime sözüm geçmiyor

Şimdi gözüm iyi kötü seçmiyor.



Zülfikar Yapar Kaleli


Zülfikar Yapar KALELİ

Yalnızlar Kıyısında

Sen korkalar korkağı, hak hukuktan korkarsın.

Erdemler bataklıkta (!) beziyorsun ey vah ey!

Dalkavuk rağbetinde kovukta kalan karsın.

Peş peşe karıncalar diziyorsun ey vah ey!



Ölümün gözüne dik bakmaya çalışıyor

Hayallerin körkütük, hürlüğe alışıyor

Özgürlük meydanında özürler buluşuyor

Yalnızlık kıyısında geziyorsun ey vah ey!



Güneş menzile varmaz, ayı karartmaz bakın

Hasrete gidenlerin eline verin çıkın

Boğazına ay takın, alnına yıldız çakın

Ölümünün resmini çiziyorsun ey vah ey!



Bu arkadaşlık, dostluk, çileye tezgâh açtı

Ne bir mal satabildi, ne hayal kuşu uçtu

Geride dört kuzucuk, kendi uçmağa göçtü

Elli dört yıla zehir eziyorsun ey vah ey!



Erdem: Yiğitlik ve doğruluk niteliklerinin genel adı



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ

Otuz Kırmızı Gül...

-Sevdiğim Kadına-

Güzel, otuz yıldır senin ardından

Ben koştukça sen bana el salladın.

Bir dakika gözüm çevirdiğim an

Beyaz mendil, kırmızı gül yolladın.



Gözlerini sürmeledim gök ile

Parçaları bütün ettim ek ile

Yola çıktım gökçe çiçek tek ile

Kara çaldım gocunmadın, alladın.



Can kurban eyledim sevdiğim dosta.

O dost ki can bilip otursun posta

O zaman kalır mı gönüller yasta?

Sen yeter ki “can” de, dilimde adın.



O günden bu güne bu gönül daim

Seninle var oldu, seninle kaim

Sensizlik içimde kavrulan saim

Mercan yüreğinde beni kolladın.



Ah toprağım, cihan süsüm, göz nuru

Sözlerin bal şeker, yüreğin duru

Aklıma gelmedi bunca yıl soru

İnandım, güvendim sevdiğim kadın.



Yüzüme bir kere gülmen haz olur

Seni sevdiğimi bilmen az olur

“Merhaba” diyerek gelmen yaz olur

Kaleli’nin siteminde muradın.



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ

Yanıyorum Şiiri