Yaranamadım...
Varsa günahım affet Allahlım
Ben bu kullarına yaranamadım
İsyanım sana değil kötü kullarına
Ben bu kullarına yaranamadım
Tutmadım kin etmedim ihanet
Kalmamış olsun biraz merhamet
Bıkmış usanmış bu şair Mehmet
Ben böyle kullara yaranamadım
Severim ben nazını çekerim
Gönül bahçesine hasret ekerim
Sevgi değil hep dert biçerim
Sevdiğim kullara yaranamadım
Sizin olsun dünya üç günlük
Bitirdim hayatı işte bugünlük
Yine kalsın bende büyüklük
Ben bu kullara yaranamadım
Duygusalım ben herkese ağladım
Herkesi ben gibi garip sandım
Acımak yokmuş bunu anladım
Anladım kimseye yaranamadım...
Kederli Şair Mehmet 23
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Acı Çekmek...
Gerçekten seviyorum acı çekmeyi,
Acı çekip içime atmayı o kadar seviyorum ki
Bir kedinin'' Nankörlüqü'' kadar çok seviyorum!
O kadar çok seviyorum ki her gece başımı sıcacık yastıqıma koyduqumda sessiz sessiz aqlamayı, ...
O kadar çok seviyorum ki kırlarda baqıra baqıra hıçkıra hıçkıra aqlamayı!
Diqerleri mutluluk içinde boqularak huzur içinde dolaşırken
Sigara-Alkol'de huzur aramayı o kadar çok seviyorum ki...
Başarılı insanoqlundan yediqim hakaretleri,
Meleqimden aldıqım tekmeleri,
Sigaranın dumanında - Bira'mın yudumunda aldıqım zevki o kadar çok seviyorum ki,
Bir öqrencinin karnede qörduqu harika notlarında aldıqı zevk kadar...
Doqum qünü çocuqunun qün içinde babasından aldıqı hediyede hissettiqi mutluluk kadar...
Yok yok !
Serçenin akıttıqı bir damla qöz yaşı kadar çook seviyorum acı çekmeyi!...
(Serçeler ağladığında ölürler !)
09.01.2009 14:19
İsimsiz
İsyan Mı ? Hayat Mı?
İsyan, pek cazip gelmiyor kulağa,
Lakin etmek gerekiyor bazen,
Bağırmak, ağlamak gerekiyor.
İçini akıtmalı, zehri dışarı vermeli,
Yanar yoksa için,
Yakarsın etrafını da,
Söndürülmezse gönül.
Hayat çok cazip geliyor kulağa,
Lakin en çok acıyı veren odur.
İsyanım hayata, hayatın isyanı kime?
Ah pervasızca yanan kara mühürlü gönlüm.
Kimse anlamıyor, kimse anlamak istemiyor.
Herkes hayata isyan etmekten korkuyor.
İki yüzlü olmuş insanlar.
Hem isyan etmek istiyor lakin isyanı sevdiğinden çok hayatı seviyor.
Soruyorum içimden konuştuğun, içimi döktüğüm yazılara ,
İsyan mı? hayat mı?
Hangisi daha çok yakıyor içimi,
Hangisi oynuyor yüzüme,
Sarhoş olmuş insanlar, lakin içmeden,
Seviyor gibi görünüyor sevenler, lakin sevmeden.
İnsanmış gibi görünüyor herkes, lakin olmadan.
İnsanlığın yüzüne tükürmek istiyorum.
Lakin sadece istiyorum.
Yazmak istiyorum, mehtap ışığının altında,
Ağlamak istiyorum, gölgenin izinde,
Yaşamak istiyorum insanlığın olduğu yerde,
Biliyorum içimin karanlık öfkesi,
Olmayacak hiçbiri, eğer olursa adalet olur.
Eğer olursa insanlık olur.
Ben insanlığın, adaletin olduğu yere hayat demem.
O zaman ezilmez öksüzler, yükselmez beyler.
Tam akacakken duruyor gözyaşlarım.
Geriye de gitmiyor,hep çöküyor olduğu yerde.
Kötü insanın iyi insan olmak istemesine benzetiyorum.
Tam iyi olacakken asıl olması gerektiği yere dönüyor.
Ta derine, olması gerektiği yere.
İsimsiz
Çocukluk Aşkım
Tüm hayallerim
Geçen yıllarımsın
Bir umutla bekledim
Çocukluk aşkımı
Benimki karşılıksız aşktı
Biliyordum imkansızdı
Benim sana kavuşmam
Çocukluk aşkım
Olsun be gülüm
Mutlu olmanada razıyım
Benimle olmasanda
Çocukluk aşkım
Yıllar geçti sensiz
Senin aşkın bende
Sonsuz bir kuyu oldu
Çocukluk aşkım
Aşkı sensiz tattım ben
Karşılığı olmayan aşkı
Sevdayı kalbime kazıdım
Çocukluk aşkım
Bugün çok mutlu oldum
Aşkı yeniden yaşadım
Oda beni seviyormuş anladım
Ölsemde senin uğruna
Vazgeçmem senden
Çocukluk AŞKIM
İsimsiz
