Yaşam bir tiyatro!
Herkese biçilmiş rolleri.
Ezberlemişler tiratları.
Çıkıyorlar sahneye.
Oynuyorlar seyirciye.
Herkeste bir maske.
Herkeste bir kostüm.
Kimse kendisi değil.
Yaşam bir tiyatro!
Perde kapanınca,
Maskeler düşecek
ve insanlık hep birden,
Alkış tutacak!
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Mevsimler, zamanla, geçiyor sevgili.
Aşklar da, zamanla, azalır demişler.
Sen söyle, bu durum, kiminle ilgili?
Belki de, böylece, söyleyip geçmişler.
Aşk, sevgi azalırsa, ömür geçer mi?
İnsan böyle bir aşkı, içten seçer mi?
Ne olursa olsun, hiç canını sıkma.
Sevda kafeste hapsolan, bir serçe mi?
Kalbini ferah tut, emin ol aşkından.
Sevmeyenin, anlaşılır bakışından.
Eğer sevgi, azalıyorsa, zamanla.
Gerçekten sevmiyomuş ,bunu gör, anla.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Bitirilen, sevgimin ardından.
İçten ve hepten, arınacağım.
Uzaklaşacağım, bak yanından.
Kendime, sıkı sarılacağım.
Bazen, içten olgunlaşmak için.
Yanmak gerekir, hep, için için.
Güven tazelemek, zaman alır.
İnsan sorar ki, neden ben, niçin?
Herkeste var, bir riya maskesi.
Sevgiymiş, aşıkmış, hep göstermelik.
İnsanda, güzel rüya hevesi.
Bu rüyalar, filmler, tek perdelik.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Bir kadın, tek gayesi yaşamak.
Bir cani, kesiyor o kadını.
Yavrusunun gözü önünde.
İnsanlık ölüyor, o dakikada.
Yaşamak istiyorum, ölmek istemiyorum!
Bu haykırış, tüm katledilen kadınlarıdı.
Tüm annelerin, yürek sesiydi.
İçten, yürekten gelen kutsal bir yakarıştı.
Tüm anneler, erkek çocuklarınızı iyi yetiştirin!
Kadınlara, değer vermeyi öğretin!
Yoksa, gözler yine olur, bulut bulut.
Ölmesin artık, başka Emine bulut.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL