Rüzgâr kıskanırdı saçlarını,
Tenimde kokusu kaldı.
Kaybolurdum, mutluluktan erirdi yüreğim
Bulut bulut gözlerin yalnız bana bakardı.
Al al olmuş yanakların,
Hüzün mü sardı gönlümüzü?
Götürmüyor sensizliğe yorgun ayaklarım,
Bozdu yeminini, her gece, çağlar gözyaşlarım.
Öyle bir kor attın ki yüreğime!
Yanardağ misali yakar içimi.
Sevdamız öyle güzeldi ki ,
Yalnız ben koklarken tenini..
Ey bulut bakışlım, kalem kaşlım.
Gözleri sevda ışıltılı yârim.
Yüreğimde kor kor yanan aşkım.
Dizinde ağrılarıma son verdiğim
Saçları okşanası, teni koklanası yârim.
Atma beni sensizliğe, yalnızlığımla, bir başıma,
Dayanmaz bu yürek bunca acılara.
Karım, aşkım, sevdam her şeyim derken,
Kırma kanadımı mahkûm etme yokluğuna.
Al yüreğimi sök ellerinle
Sensiz neyleyim ben hayatı
Vur hançeri kanasın, kalbime.
Kopart sök içimdeki acıları
Yalnız sensiz bırakma beni bir başıma kederlerimle...
Ekrem der ki; âşık oldum sevdalandım
Bir ataşa düştüm kor kor yandım
Gözlerinde kayboldum bilmem hangi diyardayım
Bul beni, Ey Düştüğüm çöllerde su diye aradığım…
E.Ç.
EKREM ÇİMEN
KARMA ŞİİRLER