Yıldızeli
Yıldızeli; dağların dik olduğu yer
Yıldızeli; toprağın pek olduğu yer
Yıldızeli; mertliğin sek olduğu yer
Yıldızeli sıradan bir ilçe değil,
Geçerken besmele çek, saygıyla eğil.
Kışlar sert geçer, karla kapanır yollar
Yağar da yağar, karları tartmaz dallar
Muhabbet bitmez, yiğitler tesbih sallar
Yıldızeli bu; anlatılmaz, yaşanır
Beyaz örtü üstüne sevgi döşenir.
İSMAİL MALATYA
İsmail MALATYA Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ölüm Şerbetini İçsek
Bazen öyle bir daralıyorum ki
Şu hayat bitse de gitsek diyorum
Yıldızlardan öteden el sallayıp
Dünyaya veda etsek diyorum.
Bilmem ki gülmenin bedeli kaçtır
Mutlu olmak bana en büyük suçtur
Belki de orası bir başlangıçtır
Artık bu tarafta bitsek diyorum.
Gün boyu önümden geçerler atlı
Kollarım kırılmış, herkes kanatlı
Bakarsın içmesi her şeyden tatlı
Ölüm şerbetini içsek diyorum.
İSMAİL MALATYA
İsmail MALATYA
Orucumu Yalnız Açtım
Gel anlatayım durumu
Yalnızlık denilen şey bu
İçtiğim iki yudum su
Orucumu yalnız açtım.
Kapıdan bir ses beklersin
İstersin bir komşu gelsin
Yaşamayan nasıl bilsin?
Orucumu yalnız açtım.
Sorma ne haldeyim sorma
Gerek var mı hiç yoruma?
Nasıl gidiyor zoruma
Orucumu yalnız açtım.
Yutmadım lokmam ağzımda
Düğümlendi boğazımda
Bu varmış alın yazımda
Orucumu yalnız açtım.
Bugünü günden saymadım
Yenmiyor ki, hiç doymadım
Çay suyu bile koymadım
Orucumu yalnız açtım.
Nerede eşin, ortağın?
Kalmıyor kimseyle bağın
Oldum resmen darmadağın
Orucumu yalnız açtım.
İsyan değil, haşa, haşa
Bakmayın gözümde yaşa
Oturdum büyükçe taşa
Orucumu yalnız açtım.
Varsa suçum artık yetsin
Gitsin bu günlerim gitsin
Yaradanım kabul etsin
Orucumu yalnız açtım
İsmail MALATYA sen, sus
Dostlarım olmuş hep suspus
Ne kadar zormuş bu husus
Orucumu yalnız açtım.
İSMAİL MALATYA
İsmail MALATYA
Benim Yüreğim Hala Çocuk
Arkanda enkazlar bırakıp giderken
Benim yüreğimin hala çocuk olduğunu unuttun
Oysa soluğuna, sıcaklığına nasıl da alışmıştım
Hiç düşünmedin sevginin ekmeğim, suyum olduğunu
Geceleri kabuslar görmem bu yüzden
Düştüğüm kör kuyulardan çıkamıyorum
Nefessizim inan, göğüs kafesimde büyük bir sancı
Güçlü insanlar yalnız yaşarmış
Bunun koca bir yalan olduğunu öğrendim
İnsanın gücünün sevgiden ve ilgiden ibaret olduğunu
Gidişinle oturduğum kol kırıldı
Boşluklardayım, boynu bükük, sahipsiz
Maalesef arkanda enkazlar bırakıp giderken
Benim yüreğimin hala çocuk olduğunu unuttun
Benim yüreğim hala çocuk.
İSMAİL MALATYA
İsmail MALATYA